Barre tijden

Het is hier nu zes uur ´s avonds, het is al donker, buiten regent het en het is nu 5 graden celcius. Gisteren zijn we na een barre tocht in een bus zonder verwarming met een temperatuur van 2 graden celcius in Curitiba aangekomen. De busreis duurde 6,5 uur....
Je snapt het al... ik ben snotverkouden en loop de hele dag met mijn jasje aan door de stad en het huis. Ik begin al een aardige specialist te worden in medcijnen en nu lijkt er op zijn minst een goed te werken want mijn neus is al een half uur open. Angi is op pad en het is fijn dat ik hier een PC mag gebruken in huis.
Curitiba heeft ruim anderhalf miljoen inwoners en is een moderne stad met alles er op en eraan. We hebben al veel vrienden van Angi gezien. Zij had haar vrienden uitgenodigd in de bar van haar ex, een erg aardige man die ik al een paar heb ontmoet. De opkomst was groot en de stemming erg goed. Vanmiddag hebben we met een paar vrienden churasco gegeten. Het was weer waanzinnig lekker zelfs als je zo verkouden bent. Daarna naar een nieuw museum voor moderne kunst gemaakt door Oscar Niemeyer. Nu is het tijd om wat bij te komen....

Naar het platteland

Jacarezinho is een plattelandsstadje van zo´n 30.000 inwoners. Het is er erg landelijk en ik heb gisteren laarzen gekocht die bij zo´n staje horen. Vanmorgen ben ik naar wat ze hier een kleine boerderij noemen geweest. Voor onze begrippen hebben ze een heel groot stuk land. Ze hebben er heel verschillende soorten koeien. Het leven is hier zo ongelofelijk anders, Jean Paul, een neefje van Angi, heeft ons veel laten zien. Hij is echt trots op de boederij en als aankomend dierenarts weet hij er ook veel van. Natuurlijk heb ik ook mijn nieuwe verrekijker die alles 10 keer dichterbij haalt uitgeprobeerd. Met veel succes kan ik zeggen. Ik heb prachtige vogels gezien en het leek wel of ze vlak bij zaten. Het was echt genieten.

Het weer is omgeslagen en de komende dagen zal het zelf koud zijn.... Dat zal de pret echter niet drukken. Morgen gaan we om een uur of 23:00 naar Curitiba. Daar is veel te doen en wachten ook weer de nodige familieleden en vrienden.

Adoptie

Mijn ex-collega Lotje is, samen met haar man, met ons mee gevlogen naar Brazilië. Na drie 3jaar wachten mogen zij twee meisjes van bijna 6 adopteren. Ja, het is inderdaad een tweeling. Het was voor mij al spannend om ze op het vliegveld achter te laten en dan kun je je vast wel voorstellen hoe het voor hen moet zijn. Ze zijn nu met de meisjes in een plaats aan de kust en na 6 weken vetrekken ze naar Nederland. Dat zal wat worden.... Ik verwacht ze in elk geval regelmatig op het Merwedeplein.

Eerste impressie

Sinds een paar dagen ben ik in Brazilië. We begonnen in Sao Paulo, een heerlijk gigantische stad. Natuurlijk heb ik daar al een paar tentoonstellingen gezien, mensen gezien, toevallig een bekende uit Amsterdam ontmoet en veel rondgelopen en gereden. Heerlijk allemaal. Nu zit in in Jacarezinho, wat kleine aligator betekent. Daar wonen de ouders en veel familileden van Mariangela. Iedereen is erg vriendelijk en ik word aan alle kanten verwend......

Als een echte junk heb ik al een internetcafe ontdekt en daar zit ik nu mijn websites bij te houden, kranten te lezen en wat om mij heen te kijken. Het leven is hier goed.