Een week geleden lag ik te wachten op de operatie van mijn gescheurde achillespees. Ik geloof dat ik uiteindelijk om een uur of 4 ben geopereerd. Toen ik uit de narcose kwam had ik een gipsmanchet om mijn been en was ik nog aardig dizzy. Nu, een week later, zit mijn linker onderbeen in blauw gips en loop ik af en toe op krukken door het huis. Dat blauwe gips hebben ze woensdag in het ziekenhuis om mijn been gewikkeld. Dat klinkt gek maar is echt waar. Zo doen eerst een soort verbandgaas om je been en dan wikkelen ze het met gips dat is vermomd als blauw gaas. Nadat het gewikkeld is maken ze het nat en heel snel daarna is het keihard. Ik mag er nog niet op staan en moet nog regelmatig met mijn been omhoog zitten. Dat wordt gelukkig steeds minder.
Ik zit nog niet veel achter de PC maar zo af en toe kan ik het niet laten. Met mijn been op een kussentje zit ik dan de krant te lezen, check mijn privé mail en die op mijn werk en probeer eens een programma uit zoals GoLife 6. Zo probeer ik de tijd te overbruggen to 10 juni, de dag waarop ik, ijs en weder dienende, loopgips zal krijgen. Ik ben ook al en keer onder begeleiding van Angi naar beneden gegaan om even op een bankje voor het huis te zitten. Dat viel niet mee maar ik was blij dat ik het gedaan had. Gelukkkig komen er ook wel eens wat mensen op bezoek. Donderdag waren Ben en Toos hier en vandaag verscheen Theo met twee nieuwe haringen.
Angi verzorgt me met liefde en ik doe mijn best niet te veel te zeuren en opgewekt te blijven.

Soms zijn verrassingen leuk, dat is niet het geval als je je achillespees afscheurt bij een eenvoudig partijtje tennis....
Afgelopen zaterdag gebeurde dat bij mij en nu zit ik in het gips.... Ik zit maar kort achter de PC want ik moet met mijn been omhoog zitten om ht genezingsproces te bevorderen en trombose te vermijden. Ik ben nog erg imobiel en beweeg me zo af en toe met krukken door het huis. De komende weken wordt dat hopenlijk beter en zal ik vast het nodige over mijn gipspoot schrijven. Misschien heb ik zelfs nog een intelligentie gedachten of suggesties over andere zaken......

Het leven is mooi vandaag. Het is zonnig, ik heb al wat gewerkt en ga zo weer door, voel me lekker en kijk met plezier terug op de afgelopen tijd. Natuurlijk waren er ook wat donkere kanten maar het licht was toch veel sterker. Gisteren heb ik genoten van de uitrijking van de Appeltjes van Oranje door Maxima aan drie projecten waarvan ik er twee had voorgedragen..... Maxima hield een prachtige toespraak die je kunt vinden op de website van het koninklijk huis. Ik heb nog even met haar kunnen spreken. Ze vertelde me dat relaties tussen zuidamerikaanse vrouwen en Nederlandse mannen uitstekend werken. Mijn relatie met Angi is nu dus bijna koninklijk goedgekeurd :) Op mijn werk hebben ze het op het intranet gezet onder de titel: Mertens meets Maxima....
Er is zo veel gebeurt de laatste weken. Hier slechts een paar highlights: een heerlijk weekend Berlijn, gezellig dagje met Dewi en Marije en Mellouki in een volkstuin in Driemond (de foto's van het uitje staan op mijn website) en een bezoek aan het World Wide Video Festival in Amsterdam. Daarvoor heb ik, als webmaster van brazilie.net zelfs een perskaart ontvangen omdat er een aantal Brazilianen aan het festival meedoen. Het was een erg leuke ervaring!

Weer een week later en de viooltjes zijn nu alleen nog met een schijnwerper te zien. Op de achtergrond een lekker muziekje van Favela Chic terwijl ik me aan het klaarmaken ben voor weer een nieuwe week. Het weekend was leuk. Eerst op op vrijdag naar Jitske om haar nieuwe huis te bekijken, daarna gezellig met Lise gegeten. Angi had haar gewldige kip in kerrysaus met appel op tafel getoverd. Dan zaterdag naar de verjaardag van mijn moeder die maar liefst 71 is geworden. Daar is iedereen vreselijk verwend met lekker eten en gezelligheid. Bij het naar huis gaan kreeg iedereen nog een tas vol lekkers mee.
Vandaag was het computeren, koffie drinken in de Balie, kaartjes kopen in Caré en dan nog leuk bezoek van Dries. Kortom het kon heel wat slechter. Met een hele tas vol herstructureringmateriaal en vol goede moed ga ik morgen weer aan het werk.Een emotioneel onderdeel was het telefoongesprek met Bob, de vriend van Henny. Wat een aardige man en wat een gevoelg kwam boven om het verlies van Henny en Dario. Dan weet je weer hoe weinig je moet zeuren en wat een mazzel je hebt om gezond te zijn.
De komende weken worden op vele vlakken heel spannend. De ondernemingsraad, bijeenkomsten voor de multiculturele buurt, personele aangelegenheden en nog veel meer. Ik ben benieuwd hoe het zal lopen. Daarnaast staan er leuke dingen in de privésfeer op het programma. Biertjes drinken met Mellouki, samen eten met vrienden en naar een prachtige film (the Hours) als ik de recenties mag geloven.

Zondagmorgen, de meeste mensen slapen nog, de nieuwe viooltjes staan er goed bij op het balcon en ik zit hier achter mijn PC met een kopje koffie. Het voelt prima.
Straks ga ik met Angi naar Eindhoven naar het van Abbe Museum. Daar ontmoeten we John en Lise en vervolgens ga ik op bezoek bij mensen die ik erg graag mag. Kortom het zie er goed uit voor vandaag.
Eergisteren was het precies twee jaar geleden dat ik Angi voor het eerst ontmoette op het internet. We hebben het leuk samen gevierd en zijn daara met vrienden gezellig gaan eten in Arena. Dat is een echte aanrader. Het eten is prima, het ziet er prachtig uit en aansluitend kun je nog dansen in de Club die in een oude kerk is ingericht.
Het bood wat tegenwicht tegen al die oorlogsberichten. Daar wordt je goed mies van. Al die onschuldige mensen die je ziet lijden, al die verwoestingen en al die haat die gezaaid wordt door die miljardenverslinde oorlog. Als dat geldt toch eens op een andere manier was ingezet in die regio. Wat zou de wereld er dan anders uitzien.
Morgen heb weer een gesprek met mijn directeur en baas. Ik heb vooraf uitvoerig advies ingewonnen en kom dus goed beslagen ten ijs. Het hele gedoe daar kost aardig wat energie die ik graag in andere dingen had gestopt. Gelukkig doe ik veel leuke dingen. Zo heb ik gisteren voor het eerst een lekkere tortila Espagnol gemaakt. Deze keer pakte het uit zoals ik graag wilde. 's Middags ben ik langs de amstel gaan lopen, heb een biertje gedronken op een terras en heb me samen met Angi verbaasd over de geweldige bloemenpracht langs de Amstelkade. Zowel de narcissen als de bloeiende bomen waren haast surrealitisch mooi. Wat kan Amsterdam toch aantrekkelijk zijn in het voorjaar!
OK, een foutje was het het gelijke spel van Nederland gisterenavond. Je kan ook niet alles hebben :)

Volgens het NOS journaal waren er maar weinig mensen op de demonstratie tegen de oorlog in Iraq. Ik was er en hoewel ik me wat onmachtig voelde ben ik blij er te zijn geweest. Je hebt je stem laten horen en ziet dat er veel mensen zijn die het ook niet zien zitten. De spandoeken waren mooi en vaak erg creatief. Via het internet en de tv probeer ik zo goed mogelijk op de hoogte te blijven. Gelukkig doe ik ook nog wat andere dingen want je wordt wel somber van al dat slechte nieuws.
Zo heb ik gisteren aan Erik Koldenhof, wethouder voor onder andere cultuur in mijn stadsdeel, laten weten dat het mij interessant lijkt om te kijken of er tentoonstelling te organiseren is in het Glazen huis of de Orangerie met beeldende kunst van Brazilianen die in Nederland werken. Het zou leuk zijn daar de galeries in Zuider-Amstel en de boekenwinkels bij te betrekken en ook kan er misschien met het onderwijs worden samengewerkt. Ik ben benieuwd of hij belangstelling heeft voor dit idee.