Eergisteren vertelde ik mijn vader hoe aardig de Brazilianen zijn en gisteren sprak ik daar uitvoerig over met Mellouki. Wie schetst mijn verbazing dat ik 's avonds presentatie van de resultaten van het onderzoek over vriendelijkheid in de hele wereld van een paar Amerikaanse psychologen op tv zag . In dit onderzoek is mijn positieve indruk over de Brazilianen bevestigd. Ze zijn de meest vriendelijke mensen die er zijn!

Zij werkten aan de hand van een paar eenvoudige tests:
- pen verloren op straat: wordt die teruggegeven (aan een blonde toerist)
- geld wisselen (man is oud en arm): neemt men moeite om geld te vinden om te wisselen
- hulpvrager is zwart, is slecht ter been en heeft iets laten vallen. Wordt zij geholpen.

In RIO: jawel!
In Nederland: niet.

Onderzoek in 23 steden:
Rio= nergens ter wereld zulke aardige mensen
Amsterdam= Niemand in Europa zo onvriendelijk als in Amsterdam

Gemengde Echtparen kennen beiden landen goed.
Ineke Holtwijk, journalist, heeft gemengde echtparen geïnterviewd voor haar reportage:

Eline Kullock-Onkenhout: is Braziliaans en de man is Nederlander (Nederlanders staan niet graag ruimte af). Zie gegevens hieronder.
Anita de Haan-Blanco: aardig zijn en aardig gevonden worden is belangrijker dan ergens op tijd komen of zelf geld verdienen

Nederland: er wordt geholpen omdat het een burgerplicht is. In Rio omdat het een plezier is. Volgens het onderzoek: je verandert na een tijd in de gewoonte van het land waar je woont. Dus een Nederlander in een onbaatzuchtige weldoener.

Back home again! Bij thuiskomst was mijn moeder nog lekker aan het logeren en mijn huis ziet er dan ook spik en span uit. Daarvoor hadden er vrienden in gezeten en die hadden een heerlijk whisky achtergelaten....
Het voelt goed om hier weer te zijn. Angi zit nog lekker in Brazilië en ik zal haar over een paar weken met heel veel plezier van Schiphol gaan halen. We hebben het erg leuk met elkaar gehad en ik zie de gezamenlijke toekomst met veel vetrouwen temoet.
Morgen ga ik weer voor de eerste keer sinds 8 weken naar het werk. Ik moet nog even aan het idee wennen maar ga er zeeer zeker flink tegen aan!
Mijn websites doen het weer maar er is nog veel gedonder. Ik download nu de files maar ben wel $ 800 kwijt. Echt een goed probleem om eens mijn tanden in te zetten....

Een laatste bericht uit Brazilie. Vanmiddag vertrek ik uit Sao Paulo naar Lissabon en morgenochtend vlig ik door naar Amsterdam. Ik heb een heerlijke tijd gehad. Ik kan weer wat beter lopen, heb veel familie van Angi leren kennen, ben in Jacarezinho en Curitiba geweest en heb vreemde dingen gedaan zoals het bezoeken van een rodeo...
Op het computervlak is het kommer en kwel. De hosting van al mijn websites is doorverkocht en howel ik twee jaar vooruit heb betaald zijn al mijn websites of line. het zal wel heel veel gedonder kosten om ze terug te krijgen. Wie weet ga ik wel een rechtzaak beginnen, computerbladen schrijven en websites benaderen om mensen te waarschuwen tegen dit soort praktijken. Kortom er is genoeg om thuis weer de tanden in te zetten. Maansdag ga ik voor het eerst sinds 8 weken weer naar het werk. Ook daar is genoeg te doen.

Salvador is een echte aanrader en ik denk dat ik hier nog wel weer eens terug kom.
In een lekker koel internetcafe in Salvador de Bahia gelegen aan een prachtig plein in de oude stad heb ik net de nederlandse kranten zitten lezen en zo te zien is er weinig nieuws onder de zon. Nederland komt nooit in het nieuws hier. Laatst een keer toen een man met zijn vligtuig naar beneden kwan en het overleefde zag in wat op tv en gisteren was Amsterdam met de walletjes in het nieuws maar dat is het dan ook wel. Wat wij polotiek vinden speelt hier geen enkele rol....

Straks ga ik vanuit 30 graden naar een Curitiba waar het gisten maar 2 graden was....
Best leuk om daar weer naar toe te gaan. Ik loop nu al aardig zonder kruk en nu de braziliaanse kapper mijn baard heeft geknipt en mijn nek heeft geschoren zie ik er weer netjes uit en kan de familie van Angi best onder ogen komen.

Vanuit het grootste winkelcentrum van Noord Brazilië kan ik in de InternetNOW corner iets in mijn weblog schrijven. Ik ben goed aangekomen in dit mooie land. De vlucht in het gips viel mee en Rio is zo'n leuke stad dat je al snel je handicap vergeet. Vooral als je door heel aardige mensen met de auto wordt gehaald en veel de taxi neemt. In de stad zelf was het weer het feest van de herkenning. Wat een geweldig oort is het toch. Naast heel leuk familiebezoek in een verre buitenwijk heb ik natuurlijk genoten van zien van de zee, de sporters, de wandelaar en al het ander wat bewoog. Met de auto heb ik ook npg een trip gemaakt in de bergen. Echt leuk als je hoogtevrees hebt..... Uiteindelijk toch een goede ervaring.
Inmoddels zijn we twee dagen in Olinda, een mooi oud stadje vlak bij Recife. Pijnlijk detail is dat de Nederlanders het een paar eeuwen geleden voldig hebben platgebrand.
Via de webmail heb ik gehoord dat er gigantisch op welzijn en waarschijnlijk ook op het NIZW wordt bezuinigd maar ook dat het project de Multiculturele buurt subsidie krijgt van het Oranje Fonds. In het laatste zit muziek!

Wat een heerlijk weekend! Ik krijg het gevoel weer een beetje bij de wereld te horen. Gezellig en lekker eten met vrienden, naar de mooie tentoonstelling van Resalieke, met Angi, Mellouki & Marije en Dewi snuiven aan de leuke kanten van de multiculturele samenleving in het Oosterpark, bijkletsen met Rietje en je weer wat zekerder voelen op die gipsen poot. Nog een paar dagen werken, het gips verniewen, inpakken en dan naar Brazilië!