Het mag dan zatedag zijn maar ik heb vandaag flink gewerkt aan de website van het Facilitair Netwerk Allochtone Ouderen. Mijn collega Loek heeft het mogelijk gemaakt dat ik vanuit huis aan de site kan werken. Zo kan ik ook iets nuttigs doen van de NIZW ook al ben ik thuis. Kijk maar een op de experimentele nieuwe website gemaakt in SmartSite. Het is nog niet af maar het gaat wat mij betft echt de goede kant op.



Angi heeft zowat de hele middag dag boodschappen gehaald. Morgen krijg ik mijn moeder, Tjebbe en Rietje op bezoek. Maandag het illustere viertal Piet, Laura, Diederik en Claire. Leuk, dat geeft wat afleiding. Jammer dat ik zelf weinig aan de voorbereiding kan doen. Maar nog een paar weken en dan is het leed weer geleden.

Zo langzamerhand begin ik te wennen aan dat blok aan mijn been en mijn onvrijwillige opsluiting in huis. Verder probeer ik me bij te lezen op het internet. Ik struin websites van de ministeries af en lees materiaal bij de diverse kenniscentra. Ik probeer ook wat extra vaardigheden op te doen zoals het werken met GoLive 6.
Kijk maar eens op libeam.net . Ik probeer ook een heel klein beetje html te leren. Op die manier kan ik straks ook beter met SmartSite bij het NIZW aan de slag. Met een beetje mazzel heeft het webteam binnen een week ook de FNAO site in de SmartSite versie on line en kan ik die vanuit huis verder uitbouwen.
De komende tijd wordt ook bepaald of en hoe het vervolgproject op de multiculturele Buurt doorgaat. Een bijzonder belangrijke beslissing. Daar kan ik hopenlijk van huis ook een steentje aan bijdragen.

Gisteren heb ik voor de tweede keer gekookt en hoewel dat af en toe met een ouderwetse Hollandse vloek gepaard gaat is het me toch gelukt om een paela te maken. Op die manier voel je je toch wat minder afhankelijk en dat is belangrijk voor me.
Hier een bewijs van mijn kookactiviteiten....

Een week geleden lag ik te wachten op de operatie van mijn gescheurde achillespees. Ik geloof dat ik uiteindelijk om een uur of 4 ben geopereerd. Toen ik uit de narcose kwam had ik een gipsmanchet om mijn been en was ik nog aardig dizzy. Nu, een week later, zit mijn linker onderbeen in blauw gips en loop ik af en toe op krukken door het huis. Dat blauwe gips hebben ze woensdag in het ziekenhuis om mijn been gewikkeld. Dat klinkt gek maar is echt waar. Zo doen eerst een soort verbandgaas om je been en dan wikkelen ze het met gips dat is vermomd als blauw gaas. Nadat het gewikkeld is maken ze het nat en heel snel daarna is het keihard. Ik mag er nog niet op staan en moet nog regelmatig met mijn been omhoog zitten. Dat wordt gelukkig steeds minder.
Ik zit nog niet veel achter de PC maar zo af en toe kan ik het niet laten. Met mijn been op een kussentje zit ik dan de krant te lezen, check mijn privé mail en die op mijn werk en probeer eens een programma uit zoals GoLife 6. Zo probeer ik de tijd te overbruggen to 10 juni, de dag waarop ik, ijs en weder dienende, loopgips zal krijgen. Ik ben ook al en keer onder begeleiding van Angi naar beneden gegaan om even op een bankje voor het huis te zitten. Dat viel niet mee maar ik was blij dat ik het gedaan had. Gelukkkig komen er ook wel eens wat mensen op bezoek. Donderdag waren Ben en Toos hier en vandaag verscheen Theo met twee nieuwe haringen.
Angi verzorgt me met liefde en ik doe mijn best niet te veel te zeuren en opgewekt te blijven.

Soms zijn verrassingen leuk, dat is niet het geval als je je achillespees afscheurt bij een eenvoudig partijtje tennis....
Afgelopen zaterdag gebeurde dat bij mij en nu zit ik in het gips.... Ik zit maar kort achter de PC want ik moet met mijn been omhoog zitten om ht genezingsproces te bevorderen en trombose te vermijden. Ik ben nog erg imobiel en beweeg me zo af en toe met krukken door het huis. De komende weken wordt dat hopenlijk beter en zal ik vast het nodige over mijn gipspoot schrijven. Misschien heb ik zelfs nog een intelligentie gedachten of suggesties over andere zaken......

Het leven is mooi vandaag. Het is zonnig, ik heb al wat gewerkt en ga zo weer door, voel me lekker en kijk met plezier terug op de afgelopen tijd. Natuurlijk waren er ook wat donkere kanten maar het licht was toch veel sterker. Gisteren heb ik genoten van de uitrijking van de Appeltjes van Oranje door Maxima aan drie projecten waarvan ik er twee had voorgedragen..... Maxima hield een prachtige toespraak die je kunt vinden op de website van het koninklijk huis. Ik heb nog even met haar kunnen spreken. Ze vertelde me dat relaties tussen zuidamerikaanse vrouwen en Nederlandse mannen uitstekend werken. Mijn relatie met Angi is nu dus bijna koninklijk goedgekeurd :) Op mijn werk hebben ze het op het intranet gezet onder de titel: Mertens meets Maxima....
Er is zo veel gebeurt de laatste weken. Hier slechts een paar highlights: een heerlijk weekend Berlijn, gezellig dagje met Dewi en Marije en Mellouki in een volkstuin in Driemond (de foto's van het uitje staan op mijn website) en een bezoek aan het World Wide Video Festival in Amsterdam. Daarvoor heb ik, als webmaster van brazilie.net zelfs een perskaart ontvangen omdat er een aantal Brazilianen aan het festival meedoen. Het was een erg leuke ervaring!

Weer een week later en de viooltjes zijn nu alleen nog met een schijnwerper te zien. Op de achtergrond een lekker muziekje van Favela Chic terwijl ik me aan het klaarmaken ben voor weer een nieuwe week. Het weekend was leuk. Eerst op op vrijdag naar Jitske om haar nieuwe huis te bekijken, daarna gezellig met Lise gegeten. Angi had haar gewldige kip in kerrysaus met appel op tafel getoverd. Dan zaterdag naar de verjaardag van mijn moeder die maar liefst 71 is geworden. Daar is iedereen vreselijk verwend met lekker eten en gezelligheid. Bij het naar huis gaan kreeg iedereen nog een tas vol lekkers mee.
Vandaag was het computeren, koffie drinken in de Balie, kaartjes kopen in Caré en dan nog leuk bezoek van Dries. Kortom het kon heel wat slechter. Met een hele tas vol herstructureringmateriaal en vol goede moed ga ik morgen weer aan het werk.Een emotioneel onderdeel was het telefoongesprek met Bob, de vriend van Henny. Wat een aardige man en wat een gevoelg kwam boven om het verlies van Henny en Dario. Dan weet je weer hoe weinig je moet zeuren en wat een mazzel je hebt om gezond te zijn.
De komende weken worden op vele vlakken heel spannend. De ondernemingsraad, bijeenkomsten voor de multiculturele buurt, personele aangelegenheden en nog veel meer. Ik ben benieuwd hoe het zal lopen. Daarnaast staan er leuke dingen in de privésfeer op het programma. Biertjes drinken met Mellouki, samen eten met vrienden en naar een prachtige film (the Hours) als ik de recenties mag geloven.