Het tijd raast

Het is niet te geloven wat er allemaal is gebeurd sinds begin september..... Inmiddels werk ik me helemaal suf, reis stad en land af voor het project de Multiculturele buurt, heb ik een eerste werkconferentie georganiseerd en voorgezeten over Turkse ouderen in Arnhem, ben met Mariângela naar Gent geweest om vrienden op te zoeken, heb ik een fantastische geënsceneeerde Marokkaanse bruiloft meegemaakt, heb ik geholpen met de organisatie van een event van A Hora do Brasil in de ijsbreker, ben ik geinterviewd en er nog nog duizend andere dingen gebeurd.
Zo heb ik Frontpage ingewisseld voor Joomla voor het maken van mijn persoonlijke website en ben ik begonnen een nieuwe te bouwen. Vandaag duik ik in mijn geschiedenis en ga naar Den Haag. Ik ben razend benieuwd naar de Jan Wapstraat en zijn omgeving. Het is de plek waar mijn vader is opgegroeid en ik zelf erg gelukkige tijden heb gekend als kind. Het schijnt totaal veranderd te zijn. Ik neem mijn fotocamera én videocamera mee.

jeu de boules 2005

Vorige week zondag was het weer zo ver. Elke eerste zondag van september organiseer ik een jeu de boules toernooi. Het was nu al voor de derde keer. Mede vanwege het fantastische weer was het een groot succes. Natuurlijk waren er ook dark sides. De winnaars van de vorige edities waren uit elkaar en dat leverde ergenis, boosheid en verdriet op. De sfeer over de hele dag was gelukkig wél erg goed, iedereen kwam aan zijn trekken en er werd prima gespeeld.


Het is leuk om te zien dat mensen op een aardige manier met elkaar om kunnen gaan, dat verschillende culturele achtergronden best samen kunnen gaan, dat er soms niet al te veel nodig is om het gevoel te hebben dat mensen meer dan een individu zijn. Ook al zijn daarin natuurlijk onderling grote verschillen. Marijke Brekelmans won de prijs van de meest positief ingestelde deelnemer.


Jasmin was de verrassendste jonge deelnemer en Anneke, Willem en Bing gingen er met de hoofdprijs van door. Zelf ben ik 'heel verdienstelijk' derde geworden....
Iedereen had wat lekker hapjes meegenomen, Mariângela was een geweldige stille kracht die alles in de gaten hield, opruimde, fruit neerlegde en alles 'op orde hled' en ook nog in de finale speelde.....
Voor de buren was het ook een leuke dag. Sommige mensen hebben een hele tijd zitten kijken en na de wedstrijd heb ik heel wat buren ook actief gezien op de baan.

Gay Pride Amsterdam

Nou woon ik toch al heel wat jaartjes in Amsterdam maar pas gisteren ben ik voor het eerst naar de Gay Pride geweest. Het was een echt feest. Wat een mooie boten en prachtig uitgedoste trotse mensen. Wat kan Amsterdam toch leuk zijn. Natuurlijk waren er ook verwijzingen naar het harder wordende klimaat en dan bedoel ik niet de regenbuien maar het in elkaar slaan van homo's. Zo waren er borden met 'ik wil overal in de stad kunnen zoenen' maar het meeste was gewoon heel swingend en blij. Het was ondanks het niet al te beste weer erg druk en ik heb geen enkele wanklank gehoord.

In 1933 verhuist de familie Frank, onder de dreiging van het toenemende antisemitisme, van Duitsland naar Nederland. Met hun dochters Anne en Margot vestigen zij zich op het Merwedeplein in de Amsterdamse Rivierenbuurt. Ook het vluchtadres aan het Merwedeplein is tijdelijk. Op 6 juli 1942 is de dreiging van de jodenvervolging door de Duitse bezetter zo groot geworden dat de familie Frank besluit onder te duiken. Ruim twee jaar woont Anne met haar familie in een achterhuis aan de Prinsengracht, later bekend als het Anne Frankhuis. Op 4 augustus worden de onderduikers verraden en gedeporteerd naar de Duitse vernietigingskampen. Uiteindelijk overleeft alleen vader Otto Frank deze verschrikking

Tijdens mijn vakantie, op zaterdag 9 juli, is op het Merwedeplein een monument onthuld ter nagedachtenis aan Anne Frank. Van 1933 tot 1942 woonde Anne op het Merwedeplein. In het plantsoen waar haar bronzen beeltenis is geplaatst, liggen talloze voetstappen van haar. Het is een mooi beeldje geworden dat daar natuurlijk al veel eerder had moeten staan.

Met de plaatsing van een bronzen beeld van Anne Frank in het plantsoen van het Merwedeplein keert zij symbolisch terug op de plaats waar zij een deel van haar jeugd doorbracht. Het beeld herinnert ook aan de dertienduizend joodse buurtgenoten die de Tweede Wereldoorlog niet overleefden. Voor de toekomst moet het een symbool worden in de strijd tegen intolerantie en antisemitisme.

Weer thuis

Sinds twee dagen ben ik weer op het thuishonk. Het is wel een beetje vreemd, ik kan nog niet goed slapen, ben nog weinig buiten geweest en kijk vreemd op van de Nederlandse gewoontes. Gisteren ging ik naar de bakker en werd bijna door een 16 jarige snotneus op een brommer van de zebra gereden zonder dat het hem ook maar een spier deed vertrekken...
Over de prijzen zal ik mij de komende tijd ook erg verbazen want die zijn hier bijna drie keer zo hoog als in Brazilië. En dan zijn ze nog veel vriendelijker en flexibeler dan in Amsterdam. In Brazilië bestel je gewoon een pizza die uit twee, drie of vier verschillende onderdelen met verschillende smaken bestaat.... kom daar hier eens om.... En lekker dat ze zijn! Echt de beste die ik tot nu toe ooit gegeten heb.
Ruim een week geleden keek ik nog vanuit het raam naar buiten naar Ouro Preto. Nu kijk ik uit op de tuin en huizen. Ook niet gek hoor....

Natuurlijk zal ik de komende dagen veel achter de PC zitten. Ik weet niet of het al zal lukken foto's on line te zetten. We hebben er ongelofelijk veel gemaakt en er zitten hele mooie tussen. Vanmorgen heb ik ze met veel plezier zitten kijken. Ik laat nog wel even weten waar ze te vinden zijn.
Mariângela, zoals Angi bijna door iedereen in Brazilië wordt genoemd, moet ze natuurlijk eerst nog zien. Zij is ook weer een beetje aan het terugkomen in Nederland en in ons huis.

Vanavond gaan we voor het eerst naar vrienden. Een Marokkaan en een Braziliaanse. Dat belooft een leuk weerzien te worden met lekker eten en veel praten.
Binnenkort horen jullie meer van mij.

Wat kunnen mensen vreslijk aardig zijn!

Over 20 minuten vetrekken wij bij Denise en Sergio die ons een paar dagen vorstelijk als gast hebben ontvangen. Niet te geloven hoe zij werkelijk van alles voor ons hebben gedaan. Als afsluiting heb ik net een waanzinnig lekkere churasco gegeten met uitzicht op de bergen.
Zonder ook maar iets terug te vewachten krijg je hier soms een ontvangst alsof je een vorst bent. Natuurlijk weet ik dat het vrienden van Mariangela zijn. Maar toch, ook zij heeft ze in 8 jaar 2 keer gezien.... Een waar feest! En nu naar Rio de Janeiro een van de interessantste steden van de wereld. Het leven kon echt heel wat slechter zijn.