Inspiratie

Gisteren was ik bij de studieconferentie ´Wereldreis in eigen stad, ontmoeting van culturen´ in de Mozes & Aäronkerk te Amsterdam. Het was een bijzondere dag. De stichting Bij de Tijd heeft met de Wereldreis een effectieve en hartelijke methodiek ontwikkeld die wederzijds begrip en respect kweekt tussen oude en nieuwe Amsterdammers. De Wereldreis kan zeker ook op andere plekken in Nederland positieve effecten hebben.

Het is werkelijk heel inspirerend wat een klein clubje vrijwilligers heeft uitgedokterd en vervolmaakt. De aanstichtster Fenna Bolderheij van Stichting bij de Tijd verdient een hele zak met pluimen. Ali Müjde van CIVQ boodt aan initiatiefnemers in andere delen van het land te ondersteunen bij het navolgen van dit goede initiatief.

Ik kwam er ook een bijzondere vrouw tegen. Ze heet Lucy Kortram en is Lector ’Diversiteit en de multiculturele competentie’ Zij deed een paar jaar geleden de prachtige uitspraak: "Je kunt met je oren horen om te verstaan. Je hebt ogen om waar te nemen. Je hebt verstand om te begrijpen, je hart om te sensibiliseren en een vrije wil als kompas.
Welke toerusting heb je nog meer nodig?"

Haar vertrekpunt is dat multiculturele competentie ingezet kan worden om de onderlinge relaties te ‘smeren’ en zo te verbeteren. " Multiculturele competentie vraagt dan wel een visie waarin niet alleen burgers, maar ook etnische groepen gelijkwaardig zijn. Met behulp van zo’n visie kan gezocht worden naar de juiste toon in het multiculturele debat en naar de juiste aanpak van multiculturele vraagstukken. Multiculturele competentie kan dan relaties versoepelen en onderlinge goodwill bevorderen, waardoor de kans op succesvol of resultaatgericht handelen groter wordt." Zij heeft een heel interessante theorie over roltoewijzing ontwikkeld. Simpel gezegd houdt roltoewijzing in dat mensen of groepen op voorhand eenbepaalde rol krijgen toegewezen, op grond van bijvoorbeeld klasse, etniciteit en gender. Deze rollen zijn ongelijkwaardig en tegengesteld.
" In onze multiculturele samenleving zie je ook verschillende vormen van roltoewijzing. Een voorbeeld hiervan is het zogeheten ‘buitenstaanderperspectief’. Dit perspectief verdeelt burgers in Nederlanders en niet-Nederlanders, gastheren en gasten. Wie als medeburger geaccepteerd wil worden, moet zich net als de gastheer gedragen.
Maar welke Nederlander is de gastheer? Of wordt er verwacht dat de gast zich net als vijftien miljoen gastheren en gastvrouwen gedraagt? Dat zou nog wel een dagtaak kunnen worden!"
Je kunt hier meer over haar vinden.

Taïda Pasic (2)

Een paar weken geleden schreef ik als scout voor de &-campagne samen met een ambassadeur voor die campagne een brief naar Minister Verdonk over Taïda Pasic.

Daarin zeggen wij o.a "Natuurlijk hebben wij er begrip voor dat elke minister voor Vreemdelingenzaken en Integratie de regels moet toepassen. Op het moment dat deze regels er echter voor zorgen dat beslissingen moeten worden genomen die indruisen tegen het gevoel van rechtvaardigheid en barmhartigheid moeten deze regels kritisch worden bekeken, waar mogelijk met mededogen en soepel worden toegepast en waar noodzakelijk worden veranderd. De solidariteit die vanuit de Nederlandse samenleving met Taïda Pasic wordt getoond is een goed voorbeeld van positieve interactie tussen mensen van verschillende culturen. Net zoals velen in de Nederlandse samenleving staan wij sympathiek tegenover de wens om Taïda in Nederland haar diploma te laten halen. Wij hopen dat u dit welgemeende signaal ziet als een opbouwende suggestie om tot een voor allen bevredigende oplossing te komen."

Tot nu nu toe hebben wij nog geen antwoord ontvangen.

Inmiddels is bekend geworden dat Taïda Pasic van de Inspectie van het Onderwijs examen mag doen op de Nederlandse ambassade in Sarajevo. Het ANP meldt dat dit staat in een brief van de inspectie naar de school van Taïda. Het ministerie van Buitenlandse Zaken zegt gisteren welwillend tegenover het afleggen van het examen in Sarajevo te staan. "Als alle papieren in orde zijn, dan zullen wij het examen faciliteren".

Dat is natuurlijk niet de beste oplossing maar biedt gelukkig wél de kans dat zij haar diploma kan halen. Zij is erg talentvol en heeft een hele goede kans om, ondanks de bizarre situatie, toch haar doel te bereiken.

Het leven

Mariângela is nu ruim een week naar Brazilië. Ze is thuis bij haar ernstig zieke vader. We bellen vaak en het is indrukwekkend om te horen hoe ze met z’n allen er voor zorgen dat hij het zo goed mogelijk heeft.
Hij is een erg sterke onafhankelijker man. De eerste keer dat ik hem ontmoette heeft hij mij allerlei foto’s laten zijn van zijn jacht en vis uitstapjes. Die konden maanden duren. Waanzinnig wat voor vis, slangen en dieren hij niet heeft gevangen. Het was een bijzondere conversatie. Hij sprak veel in het Portugees en ik met mijn handen en mijn ogen. Ik had het idee dat we elkaar prima begrepen. Helaas heeft hij een tijdje geleden een tweede beroerte gekregen en is hij nu gebonden aan zijn bed. Hij kan zich nauwelijks bewegen en niet meer praten. Gelukkig staat Mariângela er niet alleen voor. Haar moeder, zussen, broer en kleinkinderen zijn er ook.

Afgelopen zomer ging het al wat minder met hem maar heb ik hem toch heel vrolijk gezien gedurende de tijd dat ik er was. Hij weigerde een kruk bij het lopen maar kwam toch elke keer waar hij wilde wezen in huis. Hij ging lekker zijn eigen gang en vond het erg leuk dat Mariângela er was.

Vorige week zondag was ik bij Tante Loes, de zus van mijn vader. Ook zij ligt in het ziekenhuis en is zwaar ziek. Zij heeft de ziekte van Parkinson, is broodmager en erg grijs geworden. Ik was er samen met mijn moeder. Het bezoek heeft grote indruk op mij gemaakt. Ondanks haar ziekte keek ze mij zo open en haast vrolijk aan. We hebben samen wat herinneringen opgehaald en ondanks alles was het fijn bezoek. Ze weet dat ze niet meer beter wordt maar liet mij geen enekele bitterheid zien. Het leven gaat zo snel. Ik weet nog zo goed dat zij samen met haar vriend en latere echtegenoot Joop met mij ging wandelen. Het lijkt wel vorige week dat zij haar eerste kindje kreeg en ik voor het eerst zo dicht bij een geboorte betrokken was. Ik zal kijken of ik binnenkort nog een foto van haar kan scannen.

Van te voren waren we bij Tante Janny gaan lunchen. Zij is de weduwe van oom Wim, de broer van mijn vader. Ik was nog nooit in haar nieuwe huis geweest en alleen al door de foto's kwamen er ongelofelijk veel fijne herinneringen boven.

Ben jij gek op weblogs?

Kijk dan snel op de website van Dutch Bloggies. Niet alleen de prijswinnaars zijn interessant maar ook de genomineerden zijn een bezoekje waard. Wat een variatie en wat een creativiteit!

Verkiezingen (2)

Het was spannend tot de laatste dag maar uiteindelijk is er dan toch een flinke verschuiving naar de progressieve kant gemaakt. Blijkbaar is het huidige kabinetsbeleid geen goede basis voor gemeentelijke verkiezingen voor de coaltiepartijen. Mijn kandidaten zijn gelukkig alletwee gekozen! Dat voelt goed en smaakt naar meer bij de volgende tweedekamerverkiezingen.....
Natuurlijk ben ik heel benieuwd wat er voor colleges worden gevormd en wat ze er van gaan maken.

Mijn stem bij de gemeenteraadsverkiezngen

De afgelopen dagen heb ik alles wat los en vast zat gekeken over de gemeenteraadsverkiezingen. Van Nova en Barend en van Dorp tot Netwerk, lokale zenders en NOS-journaal. Daarnaast heb ik alles gelezen wat er maar te lezen viel.
Het was af en toe om gek van te worden. Het ging vooral over de landelijke politiek en dan vaak nog in een ongelofelijk versimpelde vorm zodat de burgers in het land het zouden kunnen begrijpen. Zeker de discussie over de armoedeproblematiek nam af en toe bizarre vormen aan. De PvdA, Groen Links, de Christen Unie en de SP namen daar wat mij betreft de goede standpunten in. Het was even puzzelen maar ik ben eruit.
Ik ga stemmen op Ahmed Aboutaleb. Niet omdat het met alles eens ben maar omdat ik ontzettend waardeer wat hij de afglopen jaren voor de stad gedaan heeft. Ik heb hem een paar keer op moeilijke plaatsen aan het werk gezien en dat dwong respect af. Verder ken ik hem uit de tijd dat hij directeur van Forum was en ik weet waar hij voor staat.
Mijn stem voor het stadsdeel gaat naar Wandapelt van Groen Links.
“Ik ben 58 jaar en geboren in Bandoeng, Indonesië. Als alleenstaande moeder ben ik op latere leeftijd afgestudeerd als sociologe. Ik werk al 30 jaar als manager in overheids- en non-profitorganisaties op het gebied van werkgelegenheid, welzijn en onderwijs. Mijn energie besteed ik, ook via de vakbond, vooral aan gelijke kansen voor vrouwen en migranten.
Ook in ZuiderAmstel wil ik hen meer bij politieke besluitvorming betrekken.”
Ik heb haar in Zeeburg leren kennen als een bevlogen mens die vaak de goede dingen zegt en moeilijke dingen niet uit de weg gaat.