Bordeaux (1: hondenpoep)

Rond de kerst was ik 9 dagen in Bordeaux. Een geweldige stad trouwens! Natuurlijk heb ik ook wat rondgekeken hoe het er met de hondenpoep staat. Nu fantastisch zou ik zeggen. Het ligt echt overal en dat terwijl Bordeaux een vrij schone stad is. In een straatje vlak bij mijn appartement legde ik vast dat de poep echt aan de muur zit. Je gelooft je ogen niet als je echt enorme drollen aan een deur zijn geplakt. Sommige hondenbezitters lijken er echt een groot genoegen in te scheppen dat hun viervoeter het midden op het trotoir doet. Zonder een spier te vertrekken loopt de eigenaar van de hond verder. En dat terwijl er heel veel automaten staan waarin hondenpoepzakjes zitten.
Wat heel grappig is dat je soms wel gevulde zakjes ziet liggen die door de eigenaar vol achterlaten zijn. Ik heb welgeteld in al die dagen één eigenaar gezoen die volgens de regels der kunst met de dampende uitwerpselen van zijn levensgezel omging en het keurig in een bak deponeerde. Bij mij kwam de vraag op of er een psychologische verklaring van het gedrag van de honddezitters is te geven. Soms leek het heel makkelijk, dan droop het ervan af dat de eigenaar schijt aan de hele maatschappij heeft en de hondedrol in feite het best als een maatschappelijk protest protest kan worden opgevat. In andere gevallen is het veel moeilijker. Volgens mij zit er een prachtig onderwerp in voor een wetenschappelijke desertatie!

Voorstelling van het jaar: "Samwaad - Street of Encounters"

Soms weet je iets heel zeker. Zo zag ik gisteren Samwaad – Street of Encounters van Ivaldo Bertazzo. Dat is zonder enige twijfel de mooiste voorstelling die ik dit jaar heb gezien en het zou mij verbazen als ik het komende jaar weer zoiets moois zou zien. Ik was er gelukkig bij daar in de Houtzagerij in de Schilderswijk in Den Haag. Het was een onderdeel van het Holland Dance Festival 2005. Het is fantastisch als toppers zoals Ivaldo Bertazza de krachten bundelen met de jongeren die in het dagelijks leven weinig kansen krijgen. Ze hebben die kans met beide handen aangegrepen en er een topproductie van gemaakt. Ik ben er zeker van dat dit het leven van de jongeren ingrijpend zal veranderen. Als je voor het eerst naar het buitenland gaat en je een staande ovatie krijgt op een prestigieus festival dan weet je dat je veel kunt en die ervaring neem je mee in je verdere leven.


Hieronder vindt je nog wat extra informatie maar in mijn eigen woorden: ontroerend, hyper stimulerend, hoopgevend en indrukwekkend. Ik heb met geleend geld een DVD van de voorstelling aangeschaft en die kun je altijd bij mij komen kijken.

"De kracht van deze schitterende locatieproductie schuilt niet alleen in de hoge artistieke (dans)kwaliteit, maar ook in de maatschappelijke betekenis ervan. Bertazzo – choreograaf, dansleraar en bewegingstherapeut – heeft een trainingsschema voor dansers ontwikkeld dat jonge mensen stimuleert om hun identiteit te onderzoeken en hun psychische en fysieke kanten te integreren. In zijn huidige werk met grote groepen kansarme jongeren uit buitenwijken vergroot hij de invloed van dans en beweging. Naast danstraining geeft Bertazzo de deelnemende jongeren ook onderwijs en maatschappelijke hulp.

Vorig jaar ontving Bertazzo de Prins Claus Prijs. Daarmee werd hij gehuldigd ‘voor de ontwikkeling van zijn innovatieve programma’s waardoor jonge mensen hun talenten kunnen ontwikkelen en voor het stimuleren van culturele creativiteit die kansen biedt aan individuen en gemeenschappen’ (juryrapport).

Samwaad – Street of Encounters wordt uitgevoerd door 55 niet-professionele jonge dansers uit de buitenwijken van São Paulo. Het is een voorstelling van een ongekende schoonheid – puur, vitaal, innemend. Met oog voor detail legt Bertazzo de nadruk op gebaren en communicatie. Geheel nieuw is de combinatie van klanken en ritmes uit Brazilië en India."

Ga snel eten bij de FOOD FACILITY in PostCS

Wat een feest om te gaan eten bij FOOD FACILITY op de begane grond van Post CS. Martí Guixé and Mediamatic hebben daar een super leuk tijdelijk restaurant geopend dat maar 7 weken zal bestaan. Het is een prototype voor een restaurant dat niks kookt maar eten laat brengen door voedselkoeriers van dichtbij gelegen keukens. Je kunt er o.a. Indiaas, Marokkaans, Chinees, italiaans, en Japans eten krijgen. De bediening is heel leuk en je waant je in een andere wereld.

"Het eten in restaurant Food Facility gaat als volgt: bezoekers krijgen een menukaart met daarop het aanbod van negen Amsterdamse afhaalgelegenheden. De bestellingen worden doorgebeld, de 'kok' ontvangt de bezorgers, ontdoet de maaltijden van de verpakkingen en legt ze op een bord. De gastvrouw serveert ze vervolgens aan de bezoekers. Op de muren van het etablissement worden zoekresultaten van Google geprojecteerd. De organisatoren zien het als eten in een comfortabele omgeving met een huiskamermentaliteit. Wij hebben zelf geen keuken, maar bieden het menu van negen keukens. Daarbij adviseert de Food Hostess je over het eten en over de bezorgtijd.'' Bovenop de prijs van de maaltijd komt twee euro voor couvert, afwas en afvalverwerking.Food Facility is behalve een restaurant ook een expositie en een ontmoetingsplek. Bezoekers worden uitgenodigd om zich te vermaken, te genieten van het eten en te experimenteren met de mogelijkheden van een platform dat culinair, cultureel en sociaal steeds verandert."

Balé da Cidade de São Paulo

"Balé da Cidade de São Paulo kan zonder meer een van de vurigste en meest gedreven dansgroepen van dit moment worden genoemd. Als de term passie in relatie tot dans ooit op z’n plaats was, dan is het hier. Want dit energieke gezelschap staat garant voor puur dansplezier – up-tempo, warm en aanstekelijk."
Gelukkig was ik erbij tijdens het Holland Dance Festival waar het prominentste moderne-dansgezelschap van Brazilië voor het eerst was te zien in Nederland. Wat een prachtige voorstelling van drie buitenlandse choreografen. Bij het laaste stuk deed er ook een prima Nederlandse percussiegroep mee.

De mooiste laatste dag in oktober sinds 100 jaar

Het was geweldig dit weekend! Zondag heb ik met Mariângela een mooie wandeling door de stad gemaakt en echt genoten van de stad. Ik zet straks een fotoalbum van de middag op mijn website. Mooi weer, ontspannen mensen en een prachtige fototentoonstelling van Annie Leibovitz in het FOAM.

Van de werkvloer

De laatse weken werk ik erg intensief. De Multiculturele buurt bij het Oranje Fonds en de opdracht uit Arnhem die ik voor het NIZW uitvoer zijn de uitschieters. Gisteren was ik met een groep mensen uit Arnhem op werkbezoek in Den Haag en Amsterdam.
Kijk hier voor een fotoalbum van het werkbezoek. Maar er gebeurd nog veel meer zoals het opzetten van een fotoproject waarin werkers in de frontlinie van de multiculturele samenleving zullen worden geportretteerd. De dagen op het werken razen voorbij en lijken te kort.
Vandaag heb ik 'vrij' behalve mijn zaterdagse kookbeurt. Ik ben daarom maar heel vroeg begonnen met wat werk voor de opdracht in Arnhem .....:)
Vanaf nu ga ik alleen maar leuke dingen doen en boerenkool koken.

Gisterenavond was er weer een hoogtepunt. Ik zag een fantastische Braziliaanse film. Madame Satã uit 2002 is werkelijk prachtig. (De waardering in International Movie Data Base is veel te laag). Heel mooi opgenomen, erg goed gespeeld en ook nog een heel bijzonder verhaal. Wat wil je nog meer...

Hoogtepunten

Vorig weekend waren er twee grote hoogtepunten. Eerst op zaterdag een heerlijke 'grootvleesmaaltijd' gemaakt door Theo inclusieg gezellig kletsen met Miriam, Daan en Mariângela en drinken. Daarna op zondag een geweldig concert in het Muiderpoorttheater door een groep Brazilianen en Nederlanders onder leiding van Nelson Latif. Wat een bruisende avond met chemie tussen muzikanten en de zaal. Het spaanse woord duende is het woord dat de avond het best samenvat.

De beroemde Federico Garcia Lorca zegt daarover:
"All through Andalusia . . . people speak constantly of duende, and recognize it with unfailing instinct when it appears. The wonderful flamenco singer El Lebrijano said: ‘When I sing with duende, no one can equal me.’ . . . Manuel Torres, a man with more culture in his veins than anybody I have known, when listening to Falla play his own ‘Nocturno del Genaralife,’ made his splendid pronouncement: ‘All that has dark sounds has duende.’ And there is no greater truth.
"These dark sounds are the mystery, the roots thrusting into the fertile loam known to all of us, ignored by all of us, but from which we get what is real in art. . . .
"Thus duende is a power and not a behavior, it is a struggle and not a concept. I have heard an old master guitarist say: ‘Duende is not in the throat; duende surges up from the soles of the feet.’ Which means it is not a matter of ability, but of real live form; of blood; of ancient culture; of creative action."

Belevenissen in het Laakkwartier

Het is goed te weten wie je bent en waar je vandaan komt. Op dit muurtje zat ik al als klein kind... het staat in de Jan Wapstraat. Het huis van mijn oma en opa is de trap op en is op nummer 123. Mijn vader is er geboren en ik heb er ook een aantal jaar gewoond. Ik heb veel fijne herinneringen aan mijn jeugd in de straat. Afgelopen vrijdag was ik er weer eens. Ik sprak er met oude buren en de postbode. Ook ging ik bezoek naar mijn lagere school, het voetbalveld en at een patatje in snackbar Wien die er al 60 jaar zit.
Het was in meerdere opzichten een emotionele dag. Gedeeltelijk vanwege allle herinneringen die boven kwamen. Het is echt wonderbaarlijk hoeveel je jezelf opeens herinnerd als je weer op zo'n plek bent. De straat is nu nogal vervallen en je ziet dat het beste er vanaf is. De meeste winkels in de straat zijn gesloten en omgevormd tot woonhuizen. Ondanks alles is het toch nog een leefbaar stukje Den Haag al moet ik zeggen dat ik blij ben dat mijn opa en oma de huidige toestand niet hebben hoeven mee te maken. Ik heb er foto's genomen en gefilmd. Binnenkort laat ik het aan mijn ouders zien. Ik ben benieuwd wat ze ervan vinden.

Het tijd raast

Het is niet te geloven wat er allemaal is gebeurd sinds begin september..... Inmiddels werk ik me helemaal suf, reis stad en land af voor het project de Multiculturele buurt, heb ik een eerste werkconferentie georganiseerd en voorgezeten over Turkse ouderen in Arnhem, ben met Mariângela naar Gent geweest om vrienden op te zoeken, heb ik een fantastische geënsceneeerde Marokkaanse bruiloft meegemaakt, heb ik geholpen met de organisatie van een event van A Hora do Brasil in de ijsbreker, ben ik geinterviewd en er nog nog duizend andere dingen gebeurd.
Zo heb ik Frontpage ingewisseld voor Joomla voor het maken van mijn persoonlijke website en ben ik begonnen een nieuwe te bouwen. Vandaag duik ik in mijn geschiedenis en ga naar Den Haag. Ik ben razend benieuwd naar de Jan Wapstraat en zijn omgeving. Het is de plek waar mijn vader is opgegroeid en ik zelf erg gelukkige tijden heb gekend als kind. Het schijnt totaal veranderd te zijn. Ik neem mijn fotocamera én videocamera mee.

jeu de boules 2005

Vorige week zondag was het weer zo ver. Elke eerste zondag van september organiseer ik een jeu de boules toernooi. Het was nu al voor de derde keer. Mede vanwege het fantastische weer was het een groot succes. Natuurlijk waren er ook dark sides. De winnaars van de vorige edities waren uit elkaar en dat leverde ergenis, boosheid en verdriet op. De sfeer over de hele dag was gelukkig wél erg goed, iedereen kwam aan zijn trekken en er werd prima gespeeld.


Het is leuk om te zien dat mensen op een aardige manier met elkaar om kunnen gaan, dat verschillende culturele achtergronden best samen kunnen gaan, dat er soms niet al te veel nodig is om het gevoel te hebben dat mensen meer dan een individu zijn. Ook al zijn daarin natuurlijk onderling grote verschillen. Marijke Brekelmans won de prijs van de meest positief ingestelde deelnemer.


Jasmin was de verrassendste jonge deelnemer en Anneke, Willem en Bing gingen er met de hoofdprijs van door. Zelf ben ik 'heel verdienstelijk' derde geworden....
Iedereen had wat lekker hapjes meegenomen, Mariângela was een geweldige stille kracht die alles in de gaten hield, opruimde, fruit neerlegde en alles 'op orde hled' en ook nog in de finale speelde.....
Voor de buren was het ook een leuke dag. Sommige mensen hebben een hele tijd zitten kijken en na de wedstrijd heb ik heel wat buren ook actief gezien op de baan.

Gay Pride Amsterdam

Nou woon ik toch al heel wat jaartjes in Amsterdam maar pas gisteren ben ik voor het eerst naar de Gay Pride geweest. Het was een echt feest. Wat een mooie boten en prachtig uitgedoste trotse mensen. Wat kan Amsterdam toch leuk zijn. Natuurlijk waren er ook verwijzingen naar het harder wordende klimaat en dan bedoel ik niet de regenbuien maar het in elkaar slaan van homo's. Zo waren er borden met 'ik wil overal in de stad kunnen zoenen' maar het meeste was gewoon heel swingend en blij. Het was ondanks het niet al te beste weer erg druk en ik heb geen enkele wanklank gehoord.

In 1933 verhuist de familie Frank, onder de dreiging van het toenemende antisemitisme, van Duitsland naar Nederland. Met hun dochters Anne en Margot vestigen zij zich op het Merwedeplein in de Amsterdamse Rivierenbuurt. Ook het vluchtadres aan het Merwedeplein is tijdelijk. Op 6 juli 1942 is de dreiging van de jodenvervolging door de Duitse bezetter zo groot geworden dat de familie Frank besluit onder te duiken. Ruim twee jaar woont Anne met haar familie in een achterhuis aan de Prinsengracht, later bekend als het Anne Frankhuis. Op 4 augustus worden de onderduikers verraden en gedeporteerd naar de Duitse vernietigingskampen. Uiteindelijk overleeft alleen vader Otto Frank deze verschrikking

Tijdens mijn vakantie, op zaterdag 9 juli, is op het Merwedeplein een monument onthuld ter nagedachtenis aan Anne Frank. Van 1933 tot 1942 woonde Anne op het Merwedeplein. In het plantsoen waar haar bronzen beeltenis is geplaatst, liggen talloze voetstappen van haar. Het is een mooi beeldje geworden dat daar natuurlijk al veel eerder had moeten staan.

Met de plaatsing van een bronzen beeld van Anne Frank in het plantsoen van het Merwedeplein keert zij symbolisch terug op de plaats waar zij een deel van haar jeugd doorbracht. Het beeld herinnert ook aan de dertienduizend joodse buurtgenoten die de Tweede Wereldoorlog niet overleefden. Voor de toekomst moet het een symbool worden in de strijd tegen intolerantie en antisemitisme.

Weer thuis

Sinds twee dagen ben ik weer op het thuishonk. Het is wel een beetje vreemd, ik kan nog niet goed slapen, ben nog weinig buiten geweest en kijk vreemd op van de Nederlandse gewoontes. Gisteren ging ik naar de bakker en werd bijna door een 16 jarige snotneus op een brommer van de zebra gereden zonder dat het hem ook maar een spier deed vertrekken...
Over de prijzen zal ik mij de komende tijd ook erg verbazen want die zijn hier bijna drie keer zo hoog als in Brazilië. En dan zijn ze nog veel vriendelijker en flexibeler dan in Amsterdam. In Brazilië bestel je gewoon een pizza die uit twee, drie of vier verschillende onderdelen met verschillende smaken bestaat.... kom daar hier eens om.... En lekker dat ze zijn! Echt de beste die ik tot nu toe ooit gegeten heb.
Ruim een week geleden keek ik nog vanuit het raam naar buiten naar Ouro Preto. Nu kijk ik uit op de tuin en huizen. Ook niet gek hoor....

Natuurlijk zal ik de komende dagen veel achter de PC zitten. Ik weet niet of het al zal lukken foto's on line te zetten. We hebben er ongelofelijk veel gemaakt en er zitten hele mooie tussen. Vanmorgen heb ik ze met veel plezier zitten kijken. Ik laat nog wel even weten waar ze te vinden zijn.
Mariângela, zoals Angi bijna door iedereen in Brazilië wordt genoemd, moet ze natuurlijk eerst nog zien. Zij is ook weer een beetje aan het terugkomen in Nederland en in ons huis.

Vanavond gaan we voor het eerst naar vrienden. Een Marokkaan en een Braziliaanse. Dat belooft een leuk weerzien te worden met lekker eten en veel praten.
Binnenkort horen jullie meer van mij.

Wat kunnen mensen vreslijk aardig zijn!

Over 20 minuten vetrekken wij bij Denise en Sergio die ons een paar dagen vorstelijk als gast hebben ontvangen. Niet te geloven hoe zij werkelijk van alles voor ons hebben gedaan. Als afsluiting heb ik net een waanzinnig lekkere churasco gegeten met uitzicht op de bergen.
Zonder ook maar iets terug te vewachten krijg je hier soms een ontvangst alsof je een vorst bent. Natuurlijk weet ik dat het vrienden van Mariangela zijn. Maar toch, ook zij heeft ze in 8 jaar 2 keer gezien.... Een waar feest! En nu naar Rio de Janeiro een van de interessantste steden van de wereld. Het leven kon echt heel wat slechter zijn.

Gedachten van een dronken man

Als je net met je vriendin en met nieuwe vrienden uit een fantastische bar komt en een paar caipirinhas hebt gedronken en erg mooie echte muziek hebt gehoord en ook nog je hoogtevrees hebt overwonnen dan wil je wel eens wat zeggen....
Als iedereen zo kritisch was op zijn eigen werk als op het werk van iemand anders dan zou de wereld er heel anders uit zien.
Geluk is is schaars maar vanavond heb ik het het heel erg ervaren hoe mooi het kan zijn. Wat een geweldige muzikanten en wat een heerlijk gezelschap.
Ik weet dat ik niet perfect ben maar ik weet wel dat ik erg mijn best doe en ik weet ook dat ik in elk geval het vermogen heb om te genieten en te waarderen wat anderen doen.
Ik heb schoon genoeg van iedereeen die allen maar kritiek kan leveren en geen enkele zelfkritiek heeft. Lang leve het leven en de mensen die ervan weten te genieten! Simpel gelukkig midden in de nacht in de ¨Dapperstraat¨ in Juiz de Forra in Brazilië.

En weer een jaartje ouder...

Vandaag ben ik maar liefst 51 geworden. Ik kan het eigenlijk zelf nog niet helemaal geloven. Het leven is goed voor mij en ik hoop het nog lang op deze manier vol te houden. Ik heb leuke e-mailtjes van Ivana, Mellouki en Theo gekregen en dat doet goed hier in Triadentes. Ik zal goed gebruik maken van de verstrekte tips om van deze dag een succes te maken....

We gaan straksmet een treintje dat sinds 1800 zoveel van Tiantes van San Joa del Rei reidt. Ze doen dat nog altijd met hetzelfde treinstel en lokomotief..... Alles schjint nog perfect in orde te zijn.
Vanavond ga ik lekker samen met Angi eten in het beste restaurant van de stad. Ik weet niet precies waarom maar ik het het idee dat ik dat verdient heb.

vergezichten en hoogtevrees en extra nieuwtjes

Wat is het hier prachtig in Ouro Preto! De naam in het Nederlands is Zwarte goud. Dat komt omdat hier goudmijnen waren. Er staan fabuleuze oude kerken, de straatjes zijn super stijl en het terrin is echt bergactig. tenminste voor mijn standaard... Af en toe is het mij allemaal te hoog maar ja, tot nu toe heb ik alles overleefd. Vandaag vertrek ik hier om naar een andere stad te gaan. Ook weer hoog ben ik bang....


Ik was nog vergeten te vertellen dat ik in Sao Paolo Lobao,mijn faforiete Braziliaanse muzikant, ben tegengekomen in ons hotel. Angi herkende hem en we hebben gelijk een praatje gemaakt. Zijn zus woont in Amsterdam en hij had een tijd een Nederlandse vriendin gehad die in haar slaap in het Nederlands vloekte... :) Het was een erg leuk gesprek en hij mij zijn laatste CD heeft gegeven. By the way, voor diegenen die van eten houden: kom snel naar Brazilie. Ze hebben er ongelofelijk lekker eten. Zowel vlees als vegetarisch en heel verrrassend hebben ze de lekkerste piza's ter wereld.

Barre tijden

Het is hier nu zes uur ´s avonds, het is al donker, buiten regent het en het is nu 5 graden celcius. Gisteren zijn we na een barre tocht in een bus zonder verwarming met een temperatuur van 2 graden celcius in Curitiba aangekomen. De busreis duurde 6,5 uur....
Je snapt het al... ik ben snotverkouden en loop de hele dag met mijn jasje aan door de stad en het huis. Ik begin al een aardige specialist te worden in medcijnen en nu lijkt er op zijn minst een goed te werken want mijn neus is al een half uur open. Angi is op pad en het is fijn dat ik hier een PC mag gebruken in huis.
Curitiba heeft ruim anderhalf miljoen inwoners en is een moderne stad met alles er op en eraan. We hebben al veel vrienden van Angi gezien. Zij had haar vrienden uitgenodigd in de bar van haar ex, een erg aardige man die ik al een paar heb ontmoet. De opkomst was groot en de stemming erg goed. Vanmiddag hebben we met een paar vrienden churasco gegeten. Het was weer waanzinnig lekker zelfs als je zo verkouden bent. Daarna naar een nieuw museum voor moderne kunst gemaakt door Oscar Niemeyer. Nu is het tijd om wat bij te komen....

Naar het platteland

Jacarezinho is een plattelandsstadje van zo´n 30.000 inwoners. Het is er erg landelijk en ik heb gisteren laarzen gekocht die bij zo´n staje horen. Vanmorgen ben ik naar wat ze hier een kleine boerderij noemen geweest. Voor onze begrippen hebben ze een heel groot stuk land. Ze hebben er heel verschillende soorten koeien. Het leven is hier zo ongelofelijk anders, Jean Paul, een neefje van Angi, heeft ons veel laten zien. Hij is echt trots op de boederij en als aankomend dierenarts weet hij er ook veel van. Natuurlijk heb ik ook mijn nieuwe verrekijker die alles 10 keer dichterbij haalt uitgeprobeerd. Met veel succes kan ik zeggen. Ik heb prachtige vogels gezien en het leek wel of ze vlak bij zaten. Het was echt genieten.

Het weer is omgeslagen en de komende dagen zal het zelf koud zijn.... Dat zal de pret echter niet drukken. Morgen gaan we om een uur of 23:00 naar Curitiba. Daar is veel te doen en wachten ook weer de nodige familieleden en vrienden.

Adoptie

Mijn ex-collega Lotje is, samen met haar man, met ons mee gevlogen naar Brazilië. Na drie 3jaar wachten mogen zij twee meisjes van bijna 6 adopteren. Ja, het is inderdaad een tweeling. Het was voor mij al spannend om ze op het vliegveld achter te laten en dan kun je je vast wel voorstellen hoe het voor hen moet zijn. Ze zijn nu met de meisjes in een plaats aan de kust en na 6 weken vetrekken ze naar Nederland. Dat zal wat worden.... Ik verwacht ze in elk geval regelmatig op het Merwedeplein.

Eerste impressie

Sinds een paar dagen ben ik in Brazilië. We begonnen in Sao Paulo, een heerlijk gigantische stad. Natuurlijk heb ik daar al een paar tentoonstellingen gezien, mensen gezien, toevallig een bekende uit Amsterdam ontmoet en veel rondgelopen en gereden. Heerlijk allemaal. Nu zit in in Jacarezinho, wat kleine aligator betekent. Daar wonen de ouders en veel familileden van Mariangela. Iedereen is erg vriendelijk en ik word aan alle kanten verwend......

Als een echte junk heb ik al een internetcafe ontdekt en daar zit ik nu mijn websites bij te houden, kranten te lezen en wat om mij heen te kijken. Het leven is hier goed.

Excursie naar Berlijn

Als projectcoördinator Multiculturele Buurt heb ik voor het Oranje Fonds een excursie naar Berlijn georganiseerd. De excursie was voornamelijk bedoeld voor projectleiders van Multiculturele Buurt projecten, hun leidinggevenden en projectmedewerkers. Daarnaast waren er enkele gasten van landelijke instellingen. Ik heb er in meerdere opzichten veel van geleerd. Er is een miniverslag en en een fotoalbum van de excursie.

overpeinzingen en tip

Gisteren realiseerde ik mij dat ik al zo’n 17 jaar geslapen heb en minimaal 7500 uur in de trein heb doorgebracht. Voorwaar geen dingen om waanzinnig trots op te zijn. Gelukkig heb ik ook nog andere dingen gedaan. Zo heb ik mooie doelpunten gemaakt en prachtige passes verstuurd….. Misschien is er meer positiefs te melden maar dat een andere keer.

Graag geef ik jullie de volgende tip. Er is een leuk bedrijf dat onder andere T-shirts ontwerpt en maakt. Kijk een bij mind what you wear, het bedrijf van Bea Correa. Ze maakt prachtige dingen.

Indrukwekkend

Een paar gebeurtenissen op mijn werk hebben grote indruk op mij gemaakt. Allereerst was er de training van kansarme kinderen in een Rotterdams project. Wat de trainers presteerden was zo goed dat ik er stil van werd. Als je naar de kinderen keek zag je dat ze een lange weg te gaan hebben maar ook dat er talent is en dat het vreselijk zou zijn hen in de steek te laten. Dan was er een jonge streetcornerworkmedewerkster in Amsterdam Zuid Oost die letterlijk bergen verzet en laat zien waar de schoen wrikt en zoveel power toont dat je alleen maar drie keer je pet voor haar kunt afnemen en zelf je best wilt doen om haar verder te helpen.
Dan waren er de medewerkers, vrijwilligers en ongeschoolde acteurs in de theaterstraat in Rotterdam. Wat een feest weten zij er voor de buurtbewoners van te maken en wat voor postieve energie straalt van hun activiteiten af.

In mijn vrije tijd ben ik verder haast full time webmaster. Nu weer voor de een Braziliaans Cultureel Centrum, natuurlijk voor Brazilië punt net en voor Ivana. Ik voel me er goed bij.
Gelukkig is er ook tijd voor het thuisfront, wat cultureel en voor sociale contacten.


Zo zit ik vanmiddag in het Van Gogh Museum om dans te zien en de tentoonstelling van Egon Schiele te bekijken, waren mijn moeder en Tjebbe vorig week end gezellig op bezoek, heb ik met Mellouki bij de Chinees kennisgemaakt met gestoomde oesters én met een interessante man en heb ik veel voetbal en de nodige mooie films gezien. Gisteren bijvoorbeeld 'De avonden'.

Volgende week ga ik met een flinke groep mensen geïnteresseerd in 'de Multiculturele Buurt' naar Berlijn. Ik verheug me er erg op. Ik ben reisleider, herdershond en als er iets mis gaat natuurlijk pispaal. Dat laatste valt vast mee want wij gaan daar leuke dingen doen en veel interessante mensen ontmoeten.

De draad oppakken

Geen nieuws was de afgelopen vooral goed nieuws. Ik heb erg veel gedaan. Tripjes zoals naar Utrecht, Maastricht en Den Bosch en afgelopen vrijdag en zaterdag nog naar Rotterdam.





Daarnaast veel gewerkt en voor het eerste van mijn leven een persoonlijke brief naar de tweede kamer geschreven. Het is een welgemeende "Cri du coeur" .
"Ik heb de nota “Ouderenbeleid in het perspectief van de vergrijzing” goed gelezen en heb gezien dat op enkele punten aandacht is besteed aan vergrijzing in een steeds diverser wordende samenleving. Naar mijn mening is deze aandacht, mede gezien alles wat al bekend is in binnen- en buitenland, helaas volstrekt onvoldoende. " ... "Het kabinet presenteert zeven speerpunten voor het ouderenbeleid van de komende jaren. Bij de meeste speerpunten heb ik mij afgevraagd wat dit, gegeven alles wat wij weten over allochtone ouderen, concreet zou kunnen betekenen. Naar mijn waarneming staan de voorgestelde oplossingen, zeker als het gaat om diversiteit en vergrijzing, nogal ver af van de realiteit. "

April doet wat ie wil

Een paar weken geleden lag er sneeuw. Maart roert zijn staart zou mijn oma zeggen. Een paar dagen geleden was het lente en nu is het herfst.



April doet werkelijk wat ie wil. Gelukkig loopt met PC als een zonnetje en is er veel te surfen voor de liefhebber. Vandaag moet ik ook wat Portugees gaan leren. Het grootste deel van de maand juni zit ik in Brazilië en het begint Mariângela echt te irriteren dat ik nog geen Portugees spreek dus het wordt tijd.



Deze week was er weer een erg leuke uitwisselingsbijeenkomst van mijn Multiculturele Buurt project. Ik had het onder tijdsdruk georganiseerd maar het liep prima. Het was me echt voldoening.

Twee keer lekker zitten en een keer goed opletten

Zeker als er geen treinen rijden is het Greenwheelsabonnenment toch een echte uitkomst. Met een vrij nieuwe Peugot 205 ben ik comfortabel naar Zaltbommel gereden om mijn maatje Ton met Anna en zijn zoontje Dave op te zoeken. Zij waren even een weekend over uit Barcelona. Terwijl ik in Brabant zat hebben twee mannen een nieuwe bank bezorgd. Dat viel nog niet mee want via de trap ging het niet en hijsen bleek ook moeilijk omdat het touw te kort was. Maar toen ik thuis kwam van mijn ontmoeting met Ton stond er toch een indrukwekkende, strakke en mooi vormgegeven zwarte bank in de kamer.
Vanmiddag ga ik naar Paradiso voor de bijeenkomst ben je bang voor mij? Prominenten en bekende Nederlanders gaan met elkaar in discussie over diverse onderwerpen. De hele dag zal in het teken staan van debat, islam, muziek en cabaret. Daar wil je als inwoner van Amsterdam en als projectcoördinator Multiculturele Buurt toch niet ontbreken.....

Vrees en hoop

De Volkskrant meldt vandaag dat Dewinter van het Vlaams Belang zegt dat hij gelijkgestemden in Nederland 'met raad en daad' wil bijstaan. Hij bejubelde de veranderingen in Nederland. 'Het is eindelijk een gidsland, maar niet meer van het utopisch multicultureel socialisme, maar van het gezond populair rechts conservatisme.' Tsja, dat het ooit zo ver zou komen had ik in mijn stoutste dromen niet verwacht.

Gelukkig was er ook goed nieuws. De VPRO zond een prachtige aflevering van Tegenlicht uit. Wat een interessante uitzending. Eindelijk diepgang en oprechtheid. Als we op deze manier doorgaan komt het wel goed met Nederland. Er zit genoeg kracht en vitaliteit in onze samenleving om het samen te rooien als we er ons echt voor inzetten. Vanzelf komt het niet goed maar er is geen reden tot cynisme en somberheid. Wat we nodig hebben is gezond verstand, betrokkenheid, gedrevenheid, "pessimisme van de intelligentie en optimisme van de wil". Kijk hier voor meer informatie. Je kunt er ook de hele uitzending zien als je een redelijke internetverbinding hebt.

"Morgen Gestorben"

Gisteren heb ik een prachtige voostelling gezien van het Hans Hof Ensemble: Morgen Gestorben.
"Hartelijk welkom in geestelijk herstellingsoord “Morgen Gestorben”. Hier kunt u ongestoord van het leven genieten en krijgt u minstens twee keer per dag een heerlijk bord soep te eten. Uw excentrieke buren beschikken over een rijke fantasie en u maakt er vrienden voor het leven. Met volksdans en zangles wordt aan uw innerlijke groei gewerkt. Wij beschikken over de middelen en methoden om al uw zorgen weg te nemen. We maken het zo gezellig dat u zelfs uw eigen dood niet opmerkt."
.....
"De sfeer is bevreemdend maar het knappe van de Hans Hoffers, dit keer aangevuld met Peter Kadar en een opvallend soepele Jens Biedermann, is dat ze suggereren dat een verblijf in dit herstellingsoord Morgen Gestorben vanzelfsprekender is dan het leven zelf."

Gaat dat zien zou ik zeggen!

Hoogte en dieptepunten

Wat is er toch veel gebeurd de laatste tijd. Zowel privé als op het werk is het een enerverende tijd. Een hoogtepunt was de opening van het MoederCentrum De Horizon in Zeist. Wat een leuke sfeer en wat een nuttig project.

Het project de Multiculturele Buurt is is echt gaan lopen. Sommige projecten zoals het MoederCentrum lopen prima, anderen worstelen flink. Als projectcoördinator breekt een intensieve én interessante periode aan.
Privé is het een mengeling van hele leuke én hele moeilijke gebeurtenissen en ontwikkelingen. Gezellige etentjes, verrassende Fado optredens, geweldige steun bij het maken van websites en heerlijke uitstapjes wisselen zich af met momenten waarop je tegen je eigen grenzen aanloopt en je ziet hoe moeilijk het is echt te communiceren. Mensen kunnen elkaar, meestal ongewild en vaak onbewust, ontzettend veel pijn doen. Gelukkig is het omgekeerde ook waar.