28 november 2002

Het is zo ver! Angi is inwooster van Amsterdam. Op 21 november mochten we eindelijk naar de Vreemdelingenpolitie om allerlei formaliteiten te vervullen en op die datum is zij ingeschreven in het bevolkingsregister. Zelf heb ik moeten tekenen om garant te staan voor alle financiële kosten die haar verblijf met zich meebrengt gedurende de komende vijf jaar. Nog nooit ben ik zo´n verplichting aangegaan. Ik moet zeggen dat het ook wel een emotionele dag voor mij was. Voor Angi lag dat wat anders maar ook zij was erg blij met de stempel die nu in haar paspoort staat. Ze mag eindelijk reizen buiten Nederland en voelt zich nu niet meer gevangen. Vanavond vertrekken we naar Genéve en volgende week gaan we naar München. De eerste reis is strikt privé, de tweede gedeeltelijk zakelijk omdat ik in München een inleiding over allochtone ouderen ga verzorgen. We hebben er allebei erg veel zin in.
Een bijzondere gebeurtenis was ook het etentje met Marije en Mellouki. Het was erg gezellig en geanimeerd en het blijkt dat er toch nog wat van mijn goede band met Melluki uit het verleden is overgebleven. Er is weer ruimte voor groei. Een van de hoogteputen van de maand dus.
Op het werk is sprake van zeer veel dynamiek. Aan de ene kant lees ik in officiële rapportages naar de Raad van Bestuur van het NIZW dat de oude mederkers die (al heel lang) bij het NIZW een probleem voor de doorstroming zijn. Daat gaat ook overmij want ik werk er al vanaf de start. Aan de andere kant bruis ik van energie. Ik heb direct gereageerd door mij beschikbaar te stellen voor werkzaamheden in andere delen van het NIZW. Ik voel me nog jong en dynamisch en weet dat ik nog veel kan bijdragen bij het NIZW. In plaats van zielig slachtoffer heb ik mijn leven op het werk in eigen hand genomen. Het voelt prma als je voor jezelf gaat staan en je niet afhankelijk maakt van de ´zegen van je baas´. Ik wil ook in de ondernemingsraad gaan ziten. Géén geklaag in de wandelgangen dus maar mijn mening geven op plaatsen waar het er toe doet is het devies voor de komende jaren.
Het project de Multiculturele buurt begint echt bij te dragen aan meer hamonieuze verhoudingen in buurten en wijken en krijgt het vervolgproject Meer kleur, meer permanent nu echt vorm. Er is een prachtig prentbriefkaart gemaakt voor de website en daar komen nog affiches etc bij. Het is mede door een slimme PR campagne nu echt opgepikt in het veld. Ook de toekomst ziet er zonnig uit. Ik schat het op 80% dat dit vervolgproject ook echt door gaat. Van een positie in de marge verschuiven we langzaam maar zeker naar het middelpunt van het veld waar het echte spel gespeeld wordt. Volg de ontwikkelingen op website van het project zou ik zeggen.....
Wat ook fantastisch is dat mijn idee hoe het internet kan werken dat ik twee jaar geleden had nu werkelijkheid wordt. Als je ziet wat een klein initiatief als brazilie.net teweeg brengt, kijkt naar XS-2.nl, sqm.nl dan weet je dat het snor zit. Deze ontwikkeling is niet meer te stuiten en in voel me geweldig dat ik er midden in zit.
Een absoluut hoogtepunt was ook de reunie die ik voor de laatste lichting HBS-b leerlingen uit Nijmegen heb georganiseerd. Kijk vooral ook even naar de foto´s van die dag onder het tapje HBS-b. Ik kom nog een keer terug op die dag in mijn weblog want het heeft erg veel bij mij en anderen losgemaakt.