Rond de kerst was ik 9 dagen in Bordeaux. Een geweldige stad trouwens! Natuurlijk heb ik ook wat rondgekeken hoe het er met de hondenpoep staat. Nu fantastisch zou ik zeggen. Het ligt echt overal en dat terwijl Bordeaux een vrij schone stad is. In een straatje vlak bij mijn appartement legde ik vast dat de poep echt aan de muur zit. Je gelooft je ogen niet als je echt enorme drollen aan een deur zijn geplakt. Sommige hondenbezitters lijken er echt een groot genoegen in te scheppen dat hun viervoeter het midden op het trotoir doet. Zonder een spier te vertrekken loopt de eigenaar van de hond verder. En dat terwijl er heel veel automaten staan waarin hondenpoepzakjes zitten.
Wat heel grappig is dat je soms wel gevulde zakjes ziet liggen die door de eigenaar vol achterlaten zijn. Ik heb welgeteld in al die dagen één eigenaar gezoen die volgens de regels der kunst met de dampende uitwerpselen van zijn levensgezel omging en het keurig in een bak deponeerde. Bij mij kwam de vraag op of er een psychologische verklaring van het gedrag van de honddezitters is te geven. Soms leek het heel makkelijk, dan droop het ervan af dat de eigenaar schijt aan de hele maatschappij heeft en de hondedrol in feite het best als een maatschappelijk protest protest kan worden opgevat. In andere gevallen is het veel moeilijker. Volgens mij zit er een prachtig onderwerp in voor een wetenschappelijke desertatie!
