Taïda Pasic (3)

Taïda Pasic mag van minister Verdonk van Vreemdelingenzaken niet haar eindexamen in Nederland doen, omdat ze illegaal in ons land is. Er loopt nog een procedure of zij in Nederland mag blijven tot een andere rechter een beslissing heeft genomen in haar beroepsprocedure.
De Volkskrant schrijft op zaterdag 8 april dat voorzieningenrechter Korte kritiek uitte op de manier waarop minister Verdonk voor Vreemdelingenzaken is omgegaan met Taïda Pasic:

'In de zaak van Taïda Pasic komt het beeld naar voren van een bevooroordeelde overheid die het belang van de vreemdeling niet op de juiste wijze afweegt.'
.....
'Op sommige momenten lijkt het erop dat de overheid al weet wat ze gaat beslissen, alvorens daadwerkelijk een verzoek is ingediend.'

De uitspraak moet nog komen. I keep all my fingers crossed. Anton van Kalmthout, hoogleraar vreemdelingenrecht aan de Universiteit van Tilburg, schat de kansen van Taida niet groot in maar zou het wel een wijs besluit vinden als zij toch in de gelegenheid wordt gesteld haar eindexamen hier te doen.
Ik heb ontzettend veel bewondering voor Taïda. Het feit dat ze door blijft vechten en gewoon naar school gaat spreekt mij ontzettend aan. Wat zou ik graag alle Taïda's voor Nederland behouden. We zullen dit soort mensen nog hard nodig hebben.

Gouden tip

Voor de wat ouderen onder ons heb ik een gouden tip. Ga eens uit eten met iemand eten die je zo’n 35 jaar niet gezien hebt. Gisteren zat ik aan tafel met een van mijn allereerste vriendinnen. Voor haar was ik haar eerste vriendje. Ik was toen 16 en zij pas veertien. Inmiddels is ze gelukkig getrouwd en heeft ze twee leuke kinderen. Zij heeft een veel beter geheugen dan ik en dat leverde een geweldige anekdote op.
Ze had me op de een of andere manier laten weten dat ze geen vaste verkering meer met me wilde. Ik heb haar toen een brief geschreven waaruit blijkt dat ik al veel eerder dan ik besefte een echt gevoel voor drama bezit. De lange brief eindigde met de opmerking dat ik “nu wel in het klooster zou gaan”. Heel bijzonder voor zo’n ongelovige als ik ben. Ik ben in elk geval voor een keer echt blij dat ik mijn woord niet gestand heb gedaan …….
Ook herinnerde zij mij eraan dat ik naar haar ouders was gegaan om te vragen of ze met mij mee naar de film mocht om mijn zeventiende verjaardag te vieren. De goede mensen waren zo verrast dat zij toestemming gaven voor iets wat ze normaal nooit goed zouden vinden.
Ik garandeer niet dat elk gesprek met iemand uit het verleden zo leuk is als ons gesprek maar ik zou zeggen: neem eens een gokje als de gelegenheid zich voordoet.

For the record: zonder mijn persoonlijke website en/of weblog had ze me waarschijnlijk nooit gevonden en had ze zeker geen contact met me gezocht.

Eén land, één bevolking

Een aantal mensen heeft het initiatief genomen een manifest op te stellen over de Nederlandse samenleving. Het gaat om Hans Dijkstal (VVD), Bas de Gaay Fortman (GroenLinks), Jos van Kemenade (PvdA), Tineke Lodders (CDA), Anja Meulenbelt (SP), Jan Terlouw (D66), Kars Veling (ChristenUnie) en initiatiefnemers Rinus Penninx (hoogleraar etnische studies UvA), Mohamed Rabbae (Genoeg is genoeg). Het verdient gelezen te worden. Het manifest is hier te lezen.

Portugees leren

Hoe feliciteer je een Braziliaanse schoonmoeder van 80 die alleen Portugees spreekt? Tsja, ik heb het geprobeerd door haar te bellen en eerst met altavista wat zinnen vanuit het Engels naar het Portugees te vertalen. Dat levert dan zoiets op: "Boa tarde. Eu gostaria de felicitá-lo com seu aniversário. Eu espero que você tenha um dia muito agradável. Eu espero também vê-lo outra vez no fim deste ano." Ik geloof dat ze het leuk vond maar ja vanwege mijn gebrek aan Portugse kennis weet ik dat natuurlijk niet helemaal zeker...... reden te meer om de studie op te pakken.

Eerste lustrum

Op 28 maart 2001 stond een ICQ berichtje op mijn scherm te knipperen toen ik thuis kwam. Er was een Braziliaanse met de computernaam M die contact met me had opgenomen.


Vijf jaar later stond er thuis prachtig doosje voor mij klaar met met daarin een opvallend 2 persoons kussensloop met daarop hetvolgende gedicht:

…zag jij misschien dat ik naar jou, dat ik je zag en dat ik zag hoe jij naar mij te kijken zoals ik naar jou en dat ik hoe dat heet zo steels, zo en passant en ook zo zijdelings - dat ik je net zo lang bekeek tot ik naar je staarde en dat ik staren bleef. Ik zag je toen en ik wist in te zien dat in mijn leven zoveel is gezien zonder dat ik het ooit eerder zag: dat kijken zoveel liefs vermag.

Wat is er veel gebeurd en wat ben ik blij dat ik even een berichtje heb teruggestuurd met de vraag: wie ben je waarom zocht je contact met me? Dat was het begin van een geweldige uitwisseling over kunst en cultuur. Het leidde uiteindelijk tot een vriendschappelijk bezoek aan een geweldige vrouw waar ik inmiddels ruim drie en een half jaar mee samenwoon. Ik geloof in het toeval en ik ben er ook steeds meer van overtuigd dat je ver kunt komen als je het toeval een handje helpt. Daarvoor is gelukkig geen vast recept......