Angi en ik gaan ervoor om zo snel mogelijk bij elkaar te zijn. Het lijkt erop dat we in een pilotproject zitten voor de MVV procedure en ik heb het idee dat we half augustus samen kunnen zijn. Ik heb er vreselijk veel zin in en ben er klaar voor.
Een van de highlights van de afgelopen tijd was mijn bezoekje aan Barcelona. Lekker bijkletsen met Ton, pool spelen, heerlijke eten, naar zijn zoontje kijken en langzaam maar zeker contact maken, zien hoe het met zijn vrouw Annna gaat, een verdere kennismaking met zijn sociale omgeving, Barcelona en Sitges terugzien. Allemaal zeer aangenaam!
Op het werk is het nogal rommelig en erg druk. Projecten die moeten worden afgemaakt en/of uitgebouwd, prachtige projecten die in de kiem worden gesmoord en veel onzekerheid hoe het de komende jaren moet. Het vreet energie en levert op dit moment niet veel op. Gelukkig weet ik dat ook hier weer licht in de duisternis komt.
Het meest indrukwekkende van de afgelopen tijd was het bezoek aan Henny. Wat goed om zo´n contact te hebben. Wat kan vriendschap toch fantastisch zijn en hoe triest is het om dat veel te vroeg te zien eindigen. Maar wat overheerst is het gevoel iets te voelen van onmetelijk grote waarde.

Het leven in Amsterdam is weer goed. Het leven op zich is keihard. Henny, een goede vriendin, kameraad en bondgenoot in het werken met en voor allochtone ouderen is ernstig ziek geworden. Daar vallen de verkiezingen, Pim en allerlei ander gedoe volledig bij in het niet.
Gelukkig is er ook wat erg positiefs te melden. Angi komt helmaal uit Brazilië om bij mij te komen wonen. Mijn leven gaat dus drastisch veranderen en eigenlijk is dat nu al het geval. Het is een heerlijke vrouw, kijk maar eens op haar website. Ze ziet er niet alleen goed uit maar is ook erg interessant, warm, lief en heel bijzonder.
Natuurlijk schrijf ik binnekort meer over.

Het blijft puzzzulen dat net.Mijn maatje Ton heeft me geholpen om mijn update weer on line te krijgen.
Gracias amigo!
Je leest binnenkort meer in PACO's Update!

Weblog Rio
Woensdag om 17:00 vertrokken naar Brazilie en na een voorspoedige reis aangekomen in Rio de Janeiro. Onmddellijk probeert een taxi chafeur me te flessen en 140 Reals te vragen voor een ritje van 35 Reals. Het geeft een goed gevoel daar niet in te trappen, weer uit te stappen en een gewone taxi te vinden die me keurig voor Hotel Antlantis Copacabana afzet.
Angi is er al en het is geweldg haar weer te zien en om samen een paar dagen leuke dingen te doen in zo'n leuke stad. Heerlijk naar het strand, lekker eten, mooie botanische tuinen en parken, interessante muziek en een geweldige diversiteit aan mensen op straat. De laatste dag nog naar een mooi oud grand cafe geweest waar vooral lekkere koffie, taartjes, ijs en koekjes worden verkocht. Ee majustuees, stijlvol gebouw. Ik ben zoals gewoonlijk weer wat under dressed. Rijk en arm liggen hier dicht bij elkaar. Je vindt er prachtige huizen zoals dat van de eigenaar van een zeep en oliefabriek. Wat een kunst had die man en wat voor een huis....

Een beetje verbrand en wat €'s lichter zijn we op maandagavond tevreden per vliegtuig uit Rio naar Curitiba vertrokken.

Weblog Curitiba
Inmiddels ben ik al twee weken in Brazilië. Er is al zo veel gebeurd. Hier in Curitiba ben ik flink aan het internetten geslagen. Als Angi werkt loop ik lekker door de stad, koop e toe wat en check mijn websites en mijn mail. Veel gedonder met swhu en zo af en toe maak ik zelf ook foutjes door dingen te betalen bij easyspace die ik niet meer nodig heb. Tot grote verbazing van Angi heb ik het er maar druk mee!
We doen vrij veel. Zo zijn we naar de film geweest, hebben we mooie muziek gezien en stoppen we aardig wat tijd in het krijgen van documenten.
Een hoogtepunt was het bezoek aan Jacarizinho, de geboorteplaats van Angi. Vriendelijke ouders, veel nieuwsgierge en belangstellende familie en ongelofelijk vriendelijke mensen die ons van alles laten zien.
Het afgelpen week-end zijn we naar Florianopolis geweest en daar ging het gewoon door. Voor je het weet zit weer bij iemand te lunchen en te kletsen aan de rand van het zwembad. Zo sprak ik gisteren met een ex opbouwwerker uit Gent die nu in de import- export business zit. Zijn Braziliaanse vrouw is een heel geëngageerde slimme vrouw die een geweldig leuk fotoproject heeft gedaan in Antwerpen. Daar ga ik achteraan om het ook eens in Nederland te doen.
Nu nog twee dagen in Curitiba en daar naar Soa Paulo.

Het is al weer zo lang geleden dat ik in mijn weblog schreef. Er is erg veel gebeurd. Leuke dingen maar ook afschuwelijke. Om maar met dat laatste te beginnen. Lise, een van beste vriendinnen kreeg zo maar twee hersenbloedingen en Henny waar ik al jaren geweldig fijn mee werk en ook een heel fijne vriendshap mee heb opgebouwd hoorde een paar weken geleden dat zij kanker heeft. Lise is er weer bovenop aan het krabbelen en Henny verkeert nog in onzekerheid of ze nog te helpen is. Genoeg redenen om even heel stil te zijn.
Vandaag ken ik Angi een jaar. Of beter gezegd toen nam zij voor het eerst contact op via ICQ. Dat is een waar feest. Wat een prachtige wending neemt mijn leven nu. Na ruim 25 jaar alleen te hebben gewoond ga ik met haar samen wonen. Als de 'autoriteiten dat tenmenste goed vinden'. We zijn druk bezig met formulieren invullen en op 1o april ga ik 's avonds naar Brazilië om bij haar te zijn en de laatste dingen te regelen. Ik houd jullie wel op de hoogte.

Een te gek begin van de dag. Angi staat op mijn Pocket PC, ik sta er bij met molen en al. Mijn moeder heeft nasi goreng gemaakt, de zon schijnt, wat wil je nog meer?
Thema's maken op je PPC is een fluitje van een cent als je weet hoe. Niet voor mij dus maar het is uiteindelijk toch gelukt.