Wat kan het toch fijn zijn om ergens te zijn waar weinig gebeurt. Aracaju, de hoofdstad van Sergipe is zo'n plaats.
Op bezoek bij de eigenaren van strandrestaurant Parati viel er niet veel meer te doen dan te genieten van een heerlijk huis compleet met hangmatten, lekker eten, langs het strand lopen en vanuit een stoel naar de rennende obers en naar de zee kijken. Maar toch bedroog ook daar de schijn. Ook daar waren avonturen te beleven. Op niet al te grote afstand was er een erg mooi natuurgebied dat erg de moeite waard bleek en was er Penedo, een prachtig stadje aan de monding van de Rio San Francisco. Dat is een historische plek. Hier liet gouverneur Johan Maurits van Nassau in 1637 het Fort Maurits liet bouwen ter verdediging van het Nederlandse bezit.
Sao Paulo is een stad aan het andere eind van het spectrum. Ongelofelijk groot, druk, vibrerend en uitdagend. Echt een plek om naar mensen te kijken, cultuur op te snuiven en hyper chique winkels te zien.
Een van de hoogtepunten was het concert van Paulo Mouro, een klarinettist van dik in de zeventig. Hij speelde in een zaal met ruim 500 mensen samen met João Donato mooie muziek waarbij je kunt wegzwijmelen. Zelfs hebben ze het over muziek voor op een langzame boot in China.
Op de terugweg heb ik nog even ontbeten in Milaan. Ik voelde me een echte wereldburger.
Na een heerlijke tijd in Brazilië en Argentinië verken ik nu Amsterdam weer en ben ik natuurlijk ook weer aan het werk. Ook hier is gelukkig veel leuks en nuttigs te doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten