Gisteren kwam ik aan in Barcelona waar mij maatje Ton me op kwam halen. Wat een lekker gevoel om weer hier te zijn....
In de auto naar San Cugat, normaal een ritje van 20 minuten, hebben we ruim anderhalf uuur gekletst in de file. Ton rijdt inmiddels in een nieuwe hele grote four wheel drive Nissan dus we zaten heel confortabel.
Daarna heb ik zijn vriendin Anna en zoon Dave weer ontmoet. Dave is in ruim een jaar flink gegroeid en een vrolijk mannetje geworden. Anna verwelkomde me heel hartelijk en bereidde ook nog een lekkere maaltijd voor me. Natuurlijk ook veel met Ton over internet en internetproviders gepraat en binnenkort gaan we samen mambo aan de tand voelen. Het idee is dat ik database driven websites ga maken en dat ook nog in meerdere talen. Dat kan heel interessant zijn om Angi´s kwaliteiten als journalist naar voren te laten komen. Brazilie.net is dan ook de eerste website die met Mambo moet draaien.
Op mijn werk gaat het prima met mij. Mijn project de multiculturele buurt loopt gesmeerd, de perikelen over inschalingen, functieprofielen etc zijn op een haar na tot mijn volle tevredenheid opgelost, de ondernemingsraad is spannend en heel interessant en ook de fnao website begint weer meer tot leven te komen. Met het NIZW zelf gaat het wat minder. De reorganisatie begint zijn tol te vragen. De onduidelijkheid vanuit het ministerie van VWS maakt het nog wat ingewikkelder en ook ben ik helemaal niet gerust op de koers die we zelf inslaan. Het ziet er naar uit dat ik drie dagen per week bij het Oranje Fonds ga werken. De manier waarop is nog onzeker. Het kan een detachering worden of en samenwerkingsovereenkomst zijn waarin het NIZW aangeeft dat ik drie dagen per week bij het Oranje Fonds in Bunnik mijn werkplek heb. Er zijn ook nog wat andere mogelijkheden. Tot 1 juli gaan we op de huidige voet door.
Nog een nieuwtje: ik ben begonnen Portugees te leren. Gewapend met een goed gemaakte CD ben ik donderdag aan de slag gegaan. Binnen een jaar moet ik echt wat kunnen uitbrengen in die mooie taal.
Angi zit nu bij haar ouders. Ik mis haar thuis en maak allerlei leuke plannetjes voor de tijd dat ze weer terug is. In juli ga ik met haar naar Hongarije. Ik wilde op mijn 50-ste verjaardag geen groot feest geven maar ergens naar toe gaan waar ik altijd al heb willen zijn en nog nooit ben geweest. Ik verheug me er nu al op er samen met Angi te zijn. Zij is er ook nog nooit geweest.
Een feestje geven kan dan altijd nog. Natuurlijk wil ik ook iets met mijn ouders. Die hebben het tenslotte allemaal mogelijk gemaakt. Ik verzin nog iets aantrekkelijks om dat goed te vieren!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten