Gay Pride Amsterdam

Nou woon ik toch al heel wat jaartjes in Amsterdam maar pas gisteren ben ik voor het eerst naar de Gay Pride geweest. Het was een echt feest. Wat een mooie boten en prachtig uitgedoste trotse mensen. Wat kan Amsterdam toch leuk zijn. Natuurlijk waren er ook verwijzingen naar het harder wordende klimaat en dan bedoel ik niet de regenbuien maar het in elkaar slaan van homo's. Zo waren er borden met 'ik wil overal in de stad kunnen zoenen' maar het meeste was gewoon heel swingend en blij. Het was ondanks het niet al te beste weer erg druk en ik heb geen enkele wanklank gehoord.

In 1933 verhuist de familie Frank, onder de dreiging van het toenemende antisemitisme, van Duitsland naar Nederland. Met hun dochters Anne en Margot vestigen zij zich op het Merwedeplein in de Amsterdamse Rivierenbuurt. Ook het vluchtadres aan het Merwedeplein is tijdelijk. Op 6 juli 1942 is de dreiging van de jodenvervolging door de Duitse bezetter zo groot geworden dat de familie Frank besluit onder te duiken. Ruim twee jaar woont Anne met haar familie in een achterhuis aan de Prinsengracht, later bekend als het Anne Frankhuis. Op 4 augustus worden de onderduikers verraden en gedeporteerd naar de Duitse vernietigingskampen. Uiteindelijk overleeft alleen vader Otto Frank deze verschrikking

Tijdens mijn vakantie, op zaterdag 9 juli, is op het Merwedeplein een monument onthuld ter nagedachtenis aan Anne Frank. Van 1933 tot 1942 woonde Anne op het Merwedeplein. In het plantsoen waar haar bronzen beeltenis is geplaatst, liggen talloze voetstappen van haar. Het is een mooi beeldje geworden dat daar natuurlijk al veel eerder had moeten staan.

Met de plaatsing van een bronzen beeld van Anne Frank in het plantsoen van het Merwedeplein keert zij symbolisch terug op de plaats waar zij een deel van haar jeugd doorbracht. Het beeld herinnert ook aan de dertienduizend joodse buurtgenoten die de Tweede Wereldoorlog niet overleefden. Voor de toekomst moet het een symbool worden in de strijd tegen intolerantie en antisemitisme.

Weer thuis

Sinds twee dagen ben ik weer op het thuishonk. Het is wel een beetje vreemd, ik kan nog niet goed slapen, ben nog weinig buiten geweest en kijk vreemd op van de Nederlandse gewoontes. Gisteren ging ik naar de bakker en werd bijna door een 16 jarige snotneus op een brommer van de zebra gereden zonder dat het hem ook maar een spier deed vertrekken...
Over de prijzen zal ik mij de komende tijd ook erg verbazen want die zijn hier bijna drie keer zo hoog als in Brazilië. En dan zijn ze nog veel vriendelijker en flexibeler dan in Amsterdam. In Brazilië bestel je gewoon een pizza die uit twee, drie of vier verschillende onderdelen met verschillende smaken bestaat.... kom daar hier eens om.... En lekker dat ze zijn! Echt de beste die ik tot nu toe ooit gegeten heb.
Ruim een week geleden keek ik nog vanuit het raam naar buiten naar Ouro Preto. Nu kijk ik uit op de tuin en huizen. Ook niet gek hoor....

Natuurlijk zal ik de komende dagen veel achter de PC zitten. Ik weet niet of het al zal lukken foto's on line te zetten. We hebben er ongelofelijk veel gemaakt en er zitten hele mooie tussen. Vanmorgen heb ik ze met veel plezier zitten kijken. Ik laat nog wel even weten waar ze te vinden zijn.
Mariângela, zoals Angi bijna door iedereen in Brazilië wordt genoemd, moet ze natuurlijk eerst nog zien. Zij is ook weer een beetje aan het terugkomen in Nederland en in ons huis.

Vanavond gaan we voor het eerst naar vrienden. Een Marokkaan en een Braziliaanse. Dat belooft een leuk weerzien te worden met lekker eten en veel praten.
Binnenkort horen jullie meer van mij.

Wat kunnen mensen vreslijk aardig zijn!

Over 20 minuten vetrekken wij bij Denise en Sergio die ons een paar dagen vorstelijk als gast hebben ontvangen. Niet te geloven hoe zij werkelijk van alles voor ons hebben gedaan. Als afsluiting heb ik net een waanzinnig lekkere churasco gegeten met uitzicht op de bergen.
Zonder ook maar iets terug te vewachten krijg je hier soms een ontvangst alsof je een vorst bent. Natuurlijk weet ik dat het vrienden van Mariangela zijn. Maar toch, ook zij heeft ze in 8 jaar 2 keer gezien.... Een waar feest! En nu naar Rio de Janeiro een van de interessantste steden van de wereld. Het leven kon echt heel wat slechter zijn.

Gedachten van een dronken man

Als je net met je vriendin en met nieuwe vrienden uit een fantastische bar komt en een paar caipirinhas hebt gedronken en erg mooie echte muziek hebt gehoord en ook nog je hoogtevrees hebt overwonnen dan wil je wel eens wat zeggen....
Als iedereen zo kritisch was op zijn eigen werk als op het werk van iemand anders dan zou de wereld er heel anders uit zien.
Geluk is is schaars maar vanavond heb ik het het heel erg ervaren hoe mooi het kan zijn. Wat een geweldige muzikanten en wat een heerlijk gezelschap.
Ik weet dat ik niet perfect ben maar ik weet wel dat ik erg mijn best doe en ik weet ook dat ik in elk geval het vermogen heb om te genieten en te waarderen wat anderen doen.
Ik heb schoon genoeg van iedereeen die allen maar kritiek kan leveren en geen enkele zelfkritiek heeft. Lang leve het leven en de mensen die ervan weten te genieten! Simpel gelukkig midden in de nacht in de ¨Dapperstraat¨ in Juiz de Forra in Brazilië.

En weer een jaartje ouder...

Vandaag ben ik maar liefst 51 geworden. Ik kan het eigenlijk zelf nog niet helemaal geloven. Het leven is goed voor mij en ik hoop het nog lang op deze manier vol te houden. Ik heb leuke e-mailtjes van Ivana, Mellouki en Theo gekregen en dat doet goed hier in Triadentes. Ik zal goed gebruik maken van de verstrekte tips om van deze dag een succes te maken....

We gaan straksmet een treintje dat sinds 1800 zoveel van Tiantes van San Joa del Rei reidt. Ze doen dat nog altijd met hetzelfde treinstel en lokomotief..... Alles schjint nog perfect in orde te zijn.
Vanavond ga ik lekker samen met Angi eten in het beste restaurant van de stad. Ik weet niet precies waarom maar ik het het idee dat ik dat verdient heb.