Gouden tip

Voor de wat ouderen onder ons heb ik een gouden tip. Ga eens uit eten met iemand eten die je zo’n 35 jaar niet gezien hebt. Gisteren zat ik aan tafel met een van mijn allereerste vriendinnen. Voor haar was ik haar eerste vriendje. Ik was toen 16 en zij pas veertien. Inmiddels is ze gelukkig getrouwd en heeft ze twee leuke kinderen. Zij heeft een veel beter geheugen dan ik en dat leverde een geweldige anekdote op.
Ze had me op de een of andere manier laten weten dat ze geen vaste verkering meer met me wilde. Ik heb haar toen een brief geschreven waaruit blijkt dat ik al veel eerder dan ik besefte een echt gevoel voor drama bezit. De lange brief eindigde met de opmerking dat ik “nu wel in het klooster zou gaan”. Heel bijzonder voor zo’n ongelovige als ik ben. Ik ben in elk geval voor een keer echt blij dat ik mijn woord niet gestand heb gedaan …….
Ook herinnerde zij mij eraan dat ik naar haar ouders was gegaan om te vragen of ze met mij mee naar de film mocht om mijn zeventiende verjaardag te vieren. De goede mensen waren zo verrast dat zij toestemming gaven voor iets wat ze normaal nooit goed zouden vinden.
Ik garandeer niet dat elk gesprek met iemand uit het verleden zo leuk is als ons gesprek maar ik zou zeggen: neem eens een gokje als de gelegenheid zich voordoet.

For the record: zonder mijn persoonlijke website en/of weblog had ze me waarschijnlijk nooit gevonden en had ze zeker geen contact met me gezocht.

Eén land, één bevolking

Een aantal mensen heeft het initiatief genomen een manifest op te stellen over de Nederlandse samenleving. Het gaat om Hans Dijkstal (VVD), Bas de Gaay Fortman (GroenLinks), Jos van Kemenade (PvdA), Tineke Lodders (CDA), Anja Meulenbelt (SP), Jan Terlouw (D66), Kars Veling (ChristenUnie) en initiatiefnemers Rinus Penninx (hoogleraar etnische studies UvA), Mohamed Rabbae (Genoeg is genoeg). Het verdient gelezen te worden. Het manifest is hier te lezen.

Portugees leren

Hoe feliciteer je een Braziliaanse schoonmoeder van 80 die alleen Portugees spreekt? Tsja, ik heb het geprobeerd door haar te bellen en eerst met altavista wat zinnen vanuit het Engels naar het Portugees te vertalen. Dat levert dan zoiets op: "Boa tarde. Eu gostaria de felicitá-lo com seu aniversário. Eu espero que você tenha um dia muito agradável. Eu espero também vê-lo outra vez no fim deste ano." Ik geloof dat ze het leuk vond maar ja vanwege mijn gebrek aan Portugse kennis weet ik dat natuurlijk niet helemaal zeker...... reden te meer om de studie op te pakken.

Eerste lustrum

Op 28 maart 2001 stond een ICQ berichtje op mijn scherm te knipperen toen ik thuis kwam. Er was een Braziliaanse met de computernaam M die contact met me had opgenomen.


Vijf jaar later stond er thuis prachtig doosje voor mij klaar met met daarin een opvallend 2 persoons kussensloop met daarop hetvolgende gedicht:

…zag jij misschien dat ik naar jou, dat ik je zag en dat ik zag hoe jij naar mij te kijken zoals ik naar jou en dat ik hoe dat heet zo steels, zo en passant en ook zo zijdelings - dat ik je net zo lang bekeek tot ik naar je staarde en dat ik staren bleef. Ik zag je toen en ik wist in te zien dat in mijn leven zoveel is gezien zonder dat ik het ooit eerder zag: dat kijken zoveel liefs vermag.

Wat is er veel gebeurd en wat ben ik blij dat ik even een berichtje heb teruggestuurd met de vraag: wie ben je waarom zocht je contact met me? Dat was het begin van een geweldige uitwisseling over kunst en cultuur. Het leidde uiteindelijk tot een vriendschappelijk bezoek aan een geweldige vrouw waar ik inmiddels ruim drie en een half jaar mee samenwoon. Ik geloof in het toeval en ik ben er ook steeds meer van overtuigd dat je ver kunt komen als je het toeval een handje helpt. Daarvoor is gelukkig geen vast recept......

Inspiratie

Gisteren was ik bij de studieconferentie ´Wereldreis in eigen stad, ontmoeting van culturen´ in de Mozes & Aäronkerk te Amsterdam. Het was een bijzondere dag. De stichting Bij de Tijd heeft met de Wereldreis een effectieve en hartelijke methodiek ontwikkeld die wederzijds begrip en respect kweekt tussen oude en nieuwe Amsterdammers. De Wereldreis kan zeker ook op andere plekken in Nederland positieve effecten hebben.

Het is werkelijk heel inspirerend wat een klein clubje vrijwilligers heeft uitgedokterd en vervolmaakt. De aanstichtster Fenna Bolderheij van Stichting bij de Tijd verdient een hele zak met pluimen. Ali Müjde van CIVQ boodt aan initiatiefnemers in andere delen van het land te ondersteunen bij het navolgen van dit goede initiatief.

Ik kwam er ook een bijzondere vrouw tegen. Ze heet Lucy Kortram en is Lector ’Diversiteit en de multiculturele competentie’ Zij deed een paar jaar geleden de prachtige uitspraak: "Je kunt met je oren horen om te verstaan. Je hebt ogen om waar te nemen. Je hebt verstand om te begrijpen, je hart om te sensibiliseren en een vrije wil als kompas.
Welke toerusting heb je nog meer nodig?"

Haar vertrekpunt is dat multiculturele competentie ingezet kan worden om de onderlinge relaties te ‘smeren’ en zo te verbeteren. " Multiculturele competentie vraagt dan wel een visie waarin niet alleen burgers, maar ook etnische groepen gelijkwaardig zijn. Met behulp van zo’n visie kan gezocht worden naar de juiste toon in het multiculturele debat en naar de juiste aanpak van multiculturele vraagstukken. Multiculturele competentie kan dan relaties versoepelen en onderlinge goodwill bevorderen, waardoor de kans op succesvol of resultaatgericht handelen groter wordt." Zij heeft een heel interessante theorie over roltoewijzing ontwikkeld. Simpel gezegd houdt roltoewijzing in dat mensen of groepen op voorhand eenbepaalde rol krijgen toegewezen, op grond van bijvoorbeeld klasse, etniciteit en gender. Deze rollen zijn ongelijkwaardig en tegengesteld.
" In onze multiculturele samenleving zie je ook verschillende vormen van roltoewijzing. Een voorbeeld hiervan is het zogeheten ‘buitenstaanderperspectief’. Dit perspectief verdeelt burgers in Nederlanders en niet-Nederlanders, gastheren en gasten. Wie als medeburger geaccepteerd wil worden, moet zich net als de gastheer gedragen.
Maar welke Nederlander is de gastheer? Of wordt er verwacht dat de gast zich net als vijftien miljoen gastheren en gastvrouwen gedraagt? Dat zou nog wel een dagtaak kunnen worden!"
Je kunt hier meer over haar vinden.

Taïda Pasic (2)

Een paar weken geleden schreef ik als scout voor de &-campagne samen met een ambassadeur voor die campagne een brief naar Minister Verdonk over Taïda Pasic.

Daarin zeggen wij o.a "Natuurlijk hebben wij er begrip voor dat elke minister voor Vreemdelingenzaken en Integratie de regels moet toepassen. Op het moment dat deze regels er echter voor zorgen dat beslissingen moeten worden genomen die indruisen tegen het gevoel van rechtvaardigheid en barmhartigheid moeten deze regels kritisch worden bekeken, waar mogelijk met mededogen en soepel worden toegepast en waar noodzakelijk worden veranderd. De solidariteit die vanuit de Nederlandse samenleving met Taïda Pasic wordt getoond is een goed voorbeeld van positieve interactie tussen mensen van verschillende culturen. Net zoals velen in de Nederlandse samenleving staan wij sympathiek tegenover de wens om Taïda in Nederland haar diploma te laten halen. Wij hopen dat u dit welgemeende signaal ziet als een opbouwende suggestie om tot een voor allen bevredigende oplossing te komen."

Tot nu nu toe hebben wij nog geen antwoord ontvangen.

Inmiddels is bekend geworden dat Taïda Pasic van de Inspectie van het Onderwijs examen mag doen op de Nederlandse ambassade in Sarajevo. Het ANP meldt dat dit staat in een brief van de inspectie naar de school van Taïda. Het ministerie van Buitenlandse Zaken zegt gisteren welwillend tegenover het afleggen van het examen in Sarajevo te staan. "Als alle papieren in orde zijn, dan zullen wij het examen faciliteren".

Dat is natuurlijk niet de beste oplossing maar biedt gelukkig wél de kans dat zij haar diploma kan halen. Zij is erg talentvol en heeft een hele goede kans om, ondanks de bizarre situatie, toch haar doel te bereiken.